İnsan hata yapabilir, kaç hatamı gördünüz!

-Kaba tabirle 'yırtmaya' başladığınız dönemde... Değişme, bozulma korkusu yaşadınız mı? 'Şöhret beni değiştirir mi' merakı?
- 'Beni bozar' diye korkmadım ama 'Allah beni kötülerden uzak tutsun,' dedim. Siz benden daha iyi biliyorsunuz, bin bir şeyin döndüğü bir piyasa. Zor, çok stresli; sokağa çıktığınızda herkes sizi tanıyor ve televizyonda gördüğü gibi birini bekliyor. Ama ben de normal bir insanım, herkes gibi davranabilirim. Ama benim herkes gibi davranmam insanlara ters geliyor.

- Şöhretin en büyük zorluğu bu ikilemi yaşamak mı?
- Hem o, hem de başarıyı devam ettirebilmek... Çok uğraştınız, çalıştınız, didindiniz, başarıyı kazandınız, artık avucunuzda ama onu avucunuzda tutmak da çok stresli ve gergin bir şey. Doğru insanlarla karşılaşmak, doğru proje seçmek, doğru zamanda doğru yerde olmak, hata yapmamak, tufaya düşmemek, aportta yaşamak, kedi gibi yaşamak lazım. Ama ben kedi değilim, ben atım anladınız mı! Böyle kedi gibi yaşamak zor geliyor.

- Geçen yıl bir çapkınlık maceranız yansımıştı basına. Tufaya düşmek değil miydi bu peki, o hatayı niye yaptınız?
- Bundan bahsetmek istemiyorum, zaten konuştuğumuz şeylerin içinde bunlar var. İnsan hata yapabilir, benim kaç tane öyle hatamı gördünüz? 10 yıldır bu piyasanın içindeyim, o kişilikte bir adam olsam 10 kere görürdünüz beni öyle!

- Geriye dönüp baktığınızda adını nasıl koyuyorsunuz bunun? Şöhret sarhoşluğu muydu?
- Hayır hiç alakası yok, insan olmakla ilgili bir şey. Ama önemli olan insanın yaptığı hatalardan ders alması. Ben başka hatalar da yapıyorum! Dostumu kırabiliyorum, istemeden kötülük yapabiliyorum, insanım ben de! Yanlış yapmıyorum ama; dikkat edin, hata yapıyorum! Çünkü hata yapılabilir, önemli olan yanlış yapmamak! İnsan hatasını tekrar etmiyorsa, bir musibet bin nasihattan iyidir! Yaşanması gereken bir şeymiş, belki beni çok daha beter şeylerden korumuş...

- Tetikte olma hali yoruyor mu?
- Yoruyor tabii, istediğim gibi yaşayamıyorum.

- Ne yapmak isterdiniz?
- Rahat rahat gezemiyorum, ne bileyim, arkadaşlarımla bir yerlerde içip, sarhoş olup evime gidemiyorum. Herkes içip sarhoş oluyor, ben olamaz mıyım? Diyorsun ki "Ben de insanım, beni böyle çekmeyin, bütün hayatım böyle geçmiyor, sen benim ayda iki gün yaptığım şeyi yakalıyorsun, yapma," ama anlamıyorlar. Ben sokakta sallana sallana, şarkı söyleye söyleye yürüyebilirim ama yürüyemiyorum. Ailemi uzak tutmaya çalışıyorum bu işlerden, çocuğumla bir alışveriş merkezinde rahat yürüyemiyorum, çat çut makineler çalışıyor. Çocuğumun görünmesini istemiyorum.

- Görünse ne olur?
- İstemiyorum! Onu tanıyacaklar gördükleri zaman, benim çocuğum olduğu için ayrı davranacaklar. Ben her çocuk nasıl muamele görüyorsa o da öyle muamele görsün istiyorum.

- Ağır bir bedel değil mi?
- Çok ağır değil ama hayat böyle geçmeye başlayınca zor oluyor.

- Yaptığınız işe değer mi bütün bu yaşadıklarınız?
- Zor bir soru. Pişe pişe; yani hem onunla hem bununla yaşamayı sağlayacak bir yol bulduğunuzda değer. Çünkü bu işi seviyorum...