Sokak köpeklerinin koruyucu meleği

İstanbul'un tatil beldelerinden biri Kumburgaz Celaliye... Kış aylarında sokakları ıssızlaşan bu bölgede yazlıkçılardan geriye sessiz sedasız bir yer kalıyor. Sokağa terk edilen köpekler de çaresizce ortada kalıveriyor... Bir yandan bir lokma ekmek bulmak için çöpleri eşelerken, diğer yandan öfkeli köylülerden kendilerini korumaya çalışıyorlar. Aslında bu senaryo birçok tatil bölgesinde yaşanıyor. Ama Celaliye çevresindeki sokak hayvanları diğerlerine göre daha şanslı. Çünkü onların koruyucu bir melekleri var. Hayatını sokak hayvanlarına adayan Dilek Yurdakul, 100'e yakın köpeği yaşatmak için tek başına mücadele veriyor. Bir kısmına Celaliye'nin üstünde yer alan büyük çöplükte, bir kısmına evinde veya evinin çevresinde bakıyor. Hepsini tek tek veterinere taşıyıp kısırlaştırıyor, aşılatıyor, hasta olanları tedavi ettiriyor, her gün düzenli olarak yemek ve su dağıtıyor. Felçli, kör, sakat, yaşlı köpekler için evinin bahçesinde küçük bir barınak da yaptıran Yurdakul, onlara özel bakımlar uyguluyor.

ÇÖPLÜKTE YEMEK ZAMANI
Ziyaret ettiğimiz Dilek Yurdakul'un nasıl zorlu bir mücadele verdiğini biz de gördük. Yurdakul, her gün önce arabasıyla kasabaya inip fırınlardan, restoranlardan bayat ekmek veya yemek artıkları topluyor. Arabanın bagajını, arka ve ön koltuklarını iyice doldurup öyle eve dönüyor. Şişeler dolusu suyu da arabasına yükledikten sonra, yardımcısıyla birlikte çöplüğe doğru yola çıkıyorlar. Evin bahçe kapısından çıktıkları anda yol boyunca arabayı takip eden köpek sayısı giderek artıyor. Yolda belli noktalarda durup yemekler ve sular bırakılıyor. En son durak çöplük. Arabanın sesini duyan köpekler, kalabalık gruplar halinde koşturarak geliyor ve Dilek Hanım'ın çevresini sarıyor. Dilek Hanım özellikle yavruların yemeklerini elleriyle yediriyor. Denize karşı, şiddetli rüzgâr alan bu tepedeki hayvanların birçoğu bacakları titreyerek yiyorlar yemeklerini.