Göğsümdeki kanseri süt bezesi sandım

37 yaşındayım. 3 yıldır kanserle savaşıyorum. Bu hastalıkla hamileyken tanıştım. 34 yaşındaydım. Bir kızım vardı. Sonra tekrar hamile kaldım. İkizlerimizin olacağını öğrenince eşim Gökhan da, ben de çok sevindik. Her şey yolundaydı. Hamileyken göğsümde küçük bir kitle gördüm ama önemsemedim. O güne kadar hiç hastalanmamıştım. Bu nedenle kanseri kendime yakıştırmam imkansızdı. Şüphelenmedim bile! Göğsüm büyüdü. Ben hamileliğin yarattığı değişim nedeniyle bu tip süt bezeleri olur sanıyordum. Sonra bebeklerim dünyaya geldi ve onları emzirmeye başladım. Ama göğüslerime ağrı ve acı nedeniyle dokunamıyordum. O sırada göğsümdeki kitle artık kemikleşmişti. Kontrole gittim. Ağrılar nedeniyle röntgen çekildi ama bir şey çıkmadı. Ultrason çekildi, yine bir şey çıkmadı. Kendimi sürekli yorgun hissediyordum ama bunu yeni yaşam düzenimize bağladım. Artık 3 çocuğum vardı. İkizlerle uğraşmak hiç de kolay değildi. Sonra bir gün bebeklerimi kontrol için götürdüğüm çocuk doktoruna konuyu anlattım. Çok korktu. Bana hemen bu konuda uzman bir doktordan randevu ayarladı. Yapılan kontrolden sonra mememin hemen alınmasına karar verildi. O ana kadar bebeklerimi emziriyordum. 'Onlara benden kanser geçer mi' diye çok korktum. Bunun olmayacağını sonradan öğrendim. Ama yine de içimde hep bir endişe var. Umarım ileride bu konuyla ilgili bir sorun olmaz. Bebeklerim daha yürümeden kemoterapi ve radyoterapi görmeye başladım. Bana 'anne' dediklerinde, saçlarımın hepsi dökülmüştü. Onlar iki yaşına bastıklarında kanser benim omuriliğime ve karaciğerime sıçradı. Tedavi için eşimle birlikte Çin'e gittik. Çocuklarımdan ayrıldım. Her şeyi geride bırakıp Çin'e gittiğimin ertesi günü Türkiye'ye geri dönmeye karar verdim. Yanımda çocuklarım olmadan iyileşmem imkansız gibi geldi. Ben tutturunca, eşimle birlikte geri döndük. Ama sağlığım gitgide bozuluyordu ve bir çıkış yolu arıyorduk. Sonra tekrar Çin'e gittik, hatta sonra tekrar gittik Şimdi tekrar İstanbul'dayım. Çocuklarım yanımdalar ama benim kemoterapim sürüyor. Ben kanseri önemsemedim, mememdeki değişimi hamileliğe bağladım. Kadınların çoğu bu konuda gerçekten çok bilgisiz. Tek isteğim bu konuda bilgilenmeleri ve gecikmemeleri. Kansere karşı gecikmek gerçekten zor. Ben bunu yaşayarak öğrendim...

KANSERİ TANIYIN, GEÇ KALMAYIN!
Sevgi Çetintaş hastalığıyla mücadele ederken en büyük desteği eşi Gökhan Bey'den almış. Defalarca Çin'e giderek tedavi gören 37 yaşındaki Çetintaş, kadınların göğüs kanseri konusundaki bilgisizliğinden dert yanıyor ve ekliyor: "Bu konuda bilgi edinmezseniz, kanserle mücadelede gecikirsiniz."