Madımak Oteli'nin altı kebapçı olmuş... Sözün bittiği noktadır bu!
İşimize gelmeyen her şeyi unutuyoruz, hafızamızdan siliyoruz, yaşanmamış sayıyoruz. Biz yaşamadık ya nasılsa, 'Geçer,' diyoruz... 2 Temmuz 1993'te yaşanan Sivas katliamı mesela... Üzerinden 14 yıl değil, yüzlerce yıl da geçse unutulmaması gereken bir vahşeti yaşanmamış sayabiliyoruz. Lütfiye Aydın'ı da unuttuk, her şeyi unuttuğumuz gibi... Eşiyle birlikte o utanç yangınından çıkmayı başaran, aylarca olayı hatırlayamayan, konuşmayı-yazmayı unutan, deri nakli yapılan, çıldırmanın eşiğinden dönen yazar Lütfiye Aydın'ı... Can Yayınları hatırlattı onu bize yeniden. İlk basımı 1991'de yapılan Cemre isimli öykü kitabını 2 Temmuz'un 14'üncü yıldönümünden hemen sonra tekrar yayımladı. O korkunç olaydan sonra iki kitap daha yazdı Aydın ama yazılarının bir yerinden hep Sivas katliamı da girdi. Çünkü yaşamının akışı değişti, bu olay onun yazarlığının önüne geçti hep. "Ben bu işten kurtulmak istiyorum artık," diyor o, ama bu olay unutulmasın, üzerine toprak atılmasın diye de uğraşıyor. O yüzden yaşadıklarını bütün çıplaklığıyla yeniden anlatıyor....