'Cartier tek taştım, Murat beni misket yaptı Çünkü o bir sokak çocuğu'

-Markaları, para bolluğunu ve jetset'in gittiği yerlerde bulunmuş olmayı bir kenara koyarsak, geriye ne kalıyor Banu Hanım?
- İçimdeki çocuk kalıyor, bebek tarafım... Ben hâlâ onu içimden atamıyorum. Hayat çok zor, benim o çocuğu bırakmam lazım, ama o kendisi gitmiyor.

- Onu siz bırakmak istemiyorsunuz bence, neden?
- Bugün var, yarın yokuz. Bunu bile bile onu bırakamam ki... Ama bırakmadığım için de yalımı, yaşam tarzımı kaybettim, insanların kötülüklerine maruz kaldım.

- Porselenler, varaklar, saatler, mücevherler niçin bu kadar önemli sizin için?
- Hiç önemli değil. Ben toprak kızıyım, ben testiden su içmeyi de çok seviyorum. Ama bütün güzellikler insanların hakkı. Kraliyet aileleri en güzel kadehlerden sularını içiyorlarsa, o güzel kadehler insan için yaratılmışsa, neden önemli olmasın? Ben de bütün insanlar gibiyim. Güzele baktıkça, beynimde bir hormon salgılanıyor, bütün samimiyetimle hissediyorum o bahsettikleri salgıyı. Vazgeçilmez bir salgı, herkes gibi bana da mutluluk veriyor.

- Bir şeyin 'marka' olması kafanızda nasıl bir yerde?
- Marka, kalite demek. Kalite de huzur demek. Marka benim için şuradaki temiz deniz suyu gibi bir şey. Şimdi siz temiz su dururken, kirli suya girmek ister misiniz? Marka temizliktir benim için, keyiftir. Cemil İpekçi basmadan nefis bir elbise dikmişti Azra'ya, çok kaliteydi. Fakat ben her zaman 'ipek saten' derim Şebnemciğim, giy giy eskimiyor, bir de üstünüzde kayıyor... Anlatılmaz, başka bir şey o.