Acayip şımarmadım biraz şımarmışımdır

Beste yapmak için yalnız başıma olmam gerekiyor. Onun dışında ortam sessiz olsun diye bir şey yok. Hatta dikkat ettim, şarkıları hep televizyon, dizi film filan açıkken yapıyorum. Aklımın başımda olduğu, kendi iç sesimi dinleyebileceğim zamanlarda çıkıyor şarkılar. Bu son albümde 'Ama Olsun' adlı şarkıyı 05.30'da kalkıp, bir arkadaşımı hava alanına uğurladıktan sonra yaptım.

* Ben hissettiğim şeyleri, hissettiğim zaman yazıyorum. İnsanın bilmediği bir şey hakkında konuştuğu zaman diğerlerini etkileyebileceğine inanmıyorum. Planladığın zaman samimiyet kayboluyor. Olay samimiyetten kopunca; bu, karşı taraf tarafından hemen algılanabiliyor. Tabii ki hayatıma girmiş insanların bana kattığı, öğrettiği şeylerle ilgili de oluyor şarkılar...

* Ünlü olunca konserler veriyorsun, albümler satıyor filan ama insan bunun etkisine kapılıp yarın da hep olacak gibi hissediyor. Böyle düşünmemek lazım. Çünkü üretmediğin sürece yok olabilirsin. Bu düşünce beni biraz kötü etkiledi. O yüzden biraz bu durumdan uzaklaşıp Londra'da yaşamaya karar verdim. Ama bunun dışında acayip bir şımarma olmadı. İlla ki biraz olmuştur. Hiç şımarmadım diyen adama hayatta inanmam!

* Ünlü olunca özel hayatını gönül rahatlığıyla yaşayamıyorsun. Taksim'de yürüyemiyorsun, kız arkadaşını bir kafede öpemiyorsun. Tabii ki magazin basını işini yapacak ama insan rahat etmek istiyor. Onlar nasıl işlerini yapıyorsa ben de işimi yapıyorum. İşime zarar verdiğini hissettiğin zaman kendime göre önlemlerimi almaya çalışıyorum.