 |  |
Gün ola harman ola
Okurlardan özür diliyorum. Bu köşede ilk ve son kez kez cümleler birinci tekil şahısla kurulacak.
Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonu'nun (TMSF) SABAH Grubu'na el koymasıyla ilgili olarak Hürriyet gazetesinde yayınlanan yazıları, yapılan yorumları mesleğimiz adına hüzünle, etik ve erdem adına da ibretle izliyorum.
Ve kendime soruyorum: Böyle bir olay onların başına gelmiş olsaydı nasıl davranırdım? Ya da böyle bir olay onların başına gelirse nasıl tepki gösterirdim?
Örneğin şöyle yazar mıydım:
"Araştırdım, el koyma kararına karşı ticaret mahkemelerinde bir menfi tespit davası açmak peşindeymişler. Turgay Ciner'in akıllı hukukçuları olduğu sır değil. TMSF kararlarına karşı açılacak davaların idare mahkemelerinin konusu olduğunu bilmemeleri de mümkün değil. Belli ki ticaret mahkemelerinden alacakları bir karar ile idare mahkemesinin üzerinde etkili olmaya çalışacaklar. Elbette böyle bir istemi reddetmeyip kabul edecek ticaret mahkemesinin çıkacağını zannetmiyorum ama bu işler belli olmaz biliyorsunuz!" (Mehmet Y. Yılmaz)
Ya da şu satırları döktürür müydüm:
"(SABAH Grubu'ndaki) Gazeteci arkadaşlarımıza gelince. Onlar için hiçbir risk yok. Nasıl olsa sicili temiz bir grup, değerini vererek bu grubu alacaktır. O zamana kadar gazeteciliğe devam. Ayrıca artık, üzerlerindeki 'hile', "muvazaa' ve ağızdan kulağa konuşulan öteki kötülüklerin hepsinden kurtuldular." (Ertuğrul Özkök)
Neden asla yazmam?
Sorumun cevabını hemen vereyim: Hayır bu tür yazıları asla yazmazdım. Yazmak bir yana aklımın ucundan bile geçirmezdim.
Her şeyden önce gazeteciliğin evrensel etik kurallarından "İyi niyet", "Tarafsızlık", "İnsan onuruna saygı", "Mağdura vicdanla ve dayanışma duygusuyla yaklaşma" ilkelerine içtenlikle inandığım ve titizlikle uymaya çalıştığım için yazmazdım...
Ayrıca kendilerinin belirledikleri ama paspas yaptıkları Doğan Grubu'nun "Yayın İlkeleri"ne saygımdan ötürü yazmazdım.
(Yukarda verdiğim iki örnek, 20 maddelik "Anayasaları"nın 2'nci ve 3'üncü maddelerinin alenen, bilinçli ve kasıtlı olarak çiğnenmesi anlamına geliyor.)
Ve nihayet Antik Yunan'dan bu yana tüm düşünürlerin insanı diğer canlılardan ayıran başlıca özellik olarak gösterdiği "Erdem"den nasibimi aldığım için yazmazdım...
Ama onlar yazdılar; William Shakespeare'in Hamlet'e söylettiği "Aşağılamanın ulaşamayacağı hiçbir erdem yoktur" yargısına hak verdirircesine...
Ama onlar yazdılar, Horace'ın "Önce para kazan, erdem ardından gelir" sözünü yalanlarcasına. Çünkü, para bile onlara erdemin zerresini getirmemiş.
Getirseydi, biri pervasızca, hatta gözdağı vererek yargıyı etki altına almaya kalkmaz, diğeri ortada hiçbir yargı kararı yokken "Muvazaa", "Kötülük", "Sicili bozuk" türünden hükümler vermezdi.
Ne diyeyim; "Keser döner sap döner, gün gelir hesap döner..."
Ama içleri rahat olsun, o gün geldiğinde, yeterli ömrüm ve sabrım olmasına rağmen, birileri gibi, bir ırmağın kıyısına oturup tüm düşmanlarımın cesetlerinin geçmesini beklemeyeceğim. Çünkü benim düşmanım yok. Çünkü düşmanlık kavramı bana yabancı.
İçleri rahat olsun, hesap döndüğünde ki hiç de uzak değilbiz şampanya patlatmayacağız. Bir parantezi kapatmanın huzuru ve keyfiyle işimize devam edeceğiz.
Başlarına -asla dilemem ama- nahoş bir şey geldiğinde takınacağım tavrın taahhüdü olarak bu yazıyı kesip saklayabilirler.
Ama şunu bilsinler: Kamuoyunda bu operasyonla ilgili olarak, "Aydın Doğan Grubu'nun parmağı var" inancı son derece yaygın.
Hiçbir zaman silemeyecekleri bu ayıp ve bu utanç da onlara yeter!
|
