|
Eros yayı gerdi, saldırıya hazır olun
 Çok acımasızdır o illet... Adamın ciğerini kemiren. Her baharda geliveren. Aslında koca bir yalaaan... Onun kendisi bahardır zaten. Biz her bahar neden âşık oluruz ya da en azından 'pek bir olasımız gelir' sanıyorsunuz? Para parayı çeker ya... Mevsimlerin baharı da, insanoğlunun baharını işte... Yani aşkı... Hah! Hoşgeldi sefa geldi... Yine bahardandır canım... Aldırmayın... Al sana koca, ikinci yalaan!
***
Ne diye başladık lafa.. İnsanın ciğerini hasta eden dedik... Hani şarkılardaki 'şurası'... Hepimiz biliriz..O 'şurası', kalple ciğerin (ak olanı) arası bir yerdir. Aslında olay son derece anatomiktir. İnsanın boynunun hemen aşağısı, kaburgaların ortasına yani, bir alev topu yerleşiverir. Sen "Hoşt," dersin, kışt edersin, ı-ıh! Dinlemez. Aşkın kendi kişiliği, karakteri vardır zaten. Pek de inatçıdır. Dediğim dedik... Davetsiz misafir gibi.. Gelir ve 'şuraya' çöreklenir.
***
Ve de Eros'un yıllık izni, anlayacağınız tatili, nedense hep bahara denk gelir. Takar okunu sırtına, şişleyecek adam arar her diyarda.. Kimyayı da bozar şerefsiz! Gözlerin bir başka parlar, saklayamazsın, elin ayağına dolanır engel olamazsın. Beden uyku moduna girmekte zorlanır. Rüyalar artık hep aynı kişiye rezervasyonludur. O'nun gözleri en manalıdır, gülüşü en manidar, sesi en billur, boyuna bosuna da kurban olunur! Arşivindeki ne zamandır bir kenara attığın 'Ayy bu tam bizi anlatıyooo' şarkıları yeniden ortaya çıkarılır. Aslında her yeni aşk, özlediğin 'bir tek sevgiliye' yeniden kavuşmak gibidir... Çünkü aşkın kimyası tek formüldür. Döne dolaşa çözmeye çalıştığımız. Ve her seferinde yüzümüze gözümüze bulaştırıp sınıfta kaldığımız... Ama aslında mezun da olmak istemediğimiz... Diplomayı eline almak demek bir daha aşkla bir bahar günü bir araya gelmek demek.. Peki, benim bugünkü bu gözyaşartan duygusallığımın nedeni mi ne? E dedik ya; Bahardaaaan!
DOĞAYA TESLİM BİR ACEMİ
Aşk acısı çekenin yaralarının ilacı 'doğa'ymış... Öyle okumuştum bir yerlerde... Gerçi çok şükür aşk acısı çekmiyorum, terk edilmedim ve ayrılık sancısı yaşamıyorum vs. Ama demek ki ruhumun, benim bilmediğim bir arızası nedeniyle tedaviye ihtiyacı varmış ki, geçen gün şehir dışına yaptığım bir gezide durumum aynen şöyleydi: Tüm yaşamı büyük şehirde geçmiş kadın, tesadüfen yolunun düştüğü tarlalar, bağ, bahçe arasında, ayna görmüş pigme gibi, şaşkınlıka gezerken, gözüne, her yanı çiçeğe kesmiş bir erik ağacını kestirir. Önce ayakkabı-çorabı fora edip, bedene iyi bir topraklama yapar. Sonra kadını bu temas kesmez ve kendini yere atar. Bir süre otun, toprağın üzerinde öylece aval aval gökyüzüne bakar. Ancak bu enerji akışı da kendisine yetmez ve erik ağacına doğru bir hamle yapar. Yıllar önce bir arkadaşının, ağaçlara sarılmanın insana nasıl iyi geldiğini anlattığı o konuşması gelir. Hemen erik ağacına yanağını yapıştırır.
***
Fakat o da yetmez, gözüne yere paralel uzanmış bir dalı kestirir. Barfiks çekenleri gözünün önüne getirip, aynı yöntemle dala bir hamle yapar. Heyhat! Ne var ki kadın, hayatı boyunca sporu gereksiz terleme ve yorulma eylemi olarak gördüğü için, kasları bir ham meyve kadar sert ve işe yaramazdır.
'AŞAĞI NASIL İNECEĞİM?'
Ağacın tepesine, ancak kan ter içinde kaldığı sonsuz sıçrama denemeleri sonucu ulaşır. Orada bir süre kendini doğanın bir parçası hatta, adeta bir odun gibi hisseder. Bu 'hissizlik hissi' çok hoşuna gider. Fakat bir yandan da, "Ben bu mübareğe tırmandım da, peki çanağı kırmadan aşağı nasıl ineceğim?" diye düşünür. Hava da kararmak üzeredir. Börtü, böcek, kuşlar, akşam serenadına başlamıştır. Kadın, içinde birikmiş olması muhtemel negatif enerjiye son bir darbe indirmek üzere harekete geçer: Aniden, üzerine tünediği dala ki koluyla sarılabildiği kadar sarılır. Böylece ağaç ona iyi huylu enerji yükleyecek, o da bir nevi şarj olacaktır. Ancak bu ani hareket dengesini yitirmesine neden olurken, toprağı öpmesine, tırnaklarını kedi gibi ağaca geçirmesi mani olur. Allah'tan etrafta bu trajik görüntüye şahit olacak kimse yoktur. Kadın "Neşeli kuş seslerine kurt ulumaları karışmadan dönmem lazım," diye düşünüp ağaçtan iner. Gerçi inişi düşüş olarak değerlendirilse de, sonuçta sağ salim iki çıplak ayak toprağa basar. Hem canım, iki üç çizik, bir bilek burkulması ve birkaç küçük morluğun yanında doğayla yaptığı alışverişin yarattığı hazzın lafı mı olur? Şehirli kadın sonuçta, şah olarak geldiği kırsaldan, şahbaz olarak ayrılır.
|
