  |
|
Z. Y. (47 yaşında, ev kadını)
"30 yaşlarındayken evde yaşanan sıkıntılar sonrasında akşamları bir kadeh şarapla alkolle tanıştım. Sıkıntıları azaltmak, uyuyabilmek, kafamı boşaltmak için içiyordum ilk zamanlarda. Gittikçe miktar arttı. Bir süre sonra şarap nedeniyle kilo alınca votka içmeye başladım. Eşim alkol kullandığımı anladı. Ben de o evde yokken gizli gizli içmeyi sürdürüyordum. Sosyal faaliyetlere katılmak yerine sırf içebilmek için evde kalmaya başladım. Alkol sorunum olduğunu kabul etmiyor, yaşadığım sıkıntıları neden olarak görüyordum. Bu arada birtakım sağlık sorunları da yaşadım. Eşimle sorunlarımız da giderek arttı. Alkolik olmadığımı düşünerek doktora gitmeyi de düşünmüyordum. Depresyon nedeniyle psikiyatriste gittim. Çare olmayınca iki buçuk yıl önce alkol bağımlılığıyla ilgili tedaviye başladım. Şimdi adsız alkolikler toplantılarına katılıyorum. Eşimle ilişkilerim de yavaş yavaş yoluna giriyor. İlk altı ay içinde iradesizliklerim olsa da son iki yıldır hiç bir şekilde alkol kullanmadım."
|
