Karım olmadan asla

Aslında bunca anlatacağım sorunun cevabı bu:
- Birbirimizi ayağa kaldırdık!
Ama bu sorunun bir başka cevabı, Franklin Roosevelt'in karısı Elonar'a söylediği gibi:
- Kendim için değil, senin için de yürümek istedim!
Şunu söylersem, sakın benimle dalga geçmeyin: Ben beni sevenler için kanseri bir kez daha yenmek için savaşıyorum. Ama hepsinden çok karım Sevinç için! Çünkü hep birbirimizi ayağa kaldırdık! Kolon kanserinde böyle oldu. Karaciğer kanserinde de öyle... Böbrek de böyle oldu... Akciğer kanserine yakalandığım zaman da öyleydi. Tek kalan akciğerim de kansere yakalanıp tam köşeye sıkıştığım an...

BİRLİKTE AYAĞA KALKMAK
"Bu iş buraya kadar. Tamam!" dediğim an o kulağıma fısıldadı: "Biz neleri yenmedik ki. Bunu da yeneriz,". Onun sözleri umudumun umudu oldu. Sahi... Biz neleri yenmedik ki! Biz!... Sihirli kelime, biz... Sihirli formül birlikte ayağa kalkmak. Kanser savaşında terk edenler ne kadar mutlu, onu bilmem! Ama terk edilenlerin kanser savaşını hep kaybettiklerini duydum, gördüm, yıkıldım. Terk edilmek... Ya da birlikte ayağa kalkmaya ihanet. Bu sahneyi çokça yaşayan doktorların, "Terk edilen kadınlar asla iyileşemediler," sözünü hiç unutmam. Demek ki insanı bu savaşta güçlü yapan şey sevgi!

'BUNU SENİN İÇİN YAPTIM'
Bakın gazetelerde ne okudum: Şu aşk hikayesi filmini bilirsiniz canım. Hani Love Story (Aşk Hikayesi) filmini... Hüzünle biten o son sahneyi ve o müziği... Filmin kahramanı Oliver, sevgilisi Jennifer'i kanserden kaybeder ve o güzel anların yaşandığı buz pateni pistine gelir, çöker... Kar ve hüzün! O filmin bir de gerçeği var ki o da hem hüzün hem mutluluk. Özetliyorum: Haberin başlığı şu: Aşk hikayesi gerçek oldu. 1970 yıllarında tüm dünyayı kasıp kavuran, Aşk Hikayesi filminin başrol oyuncusu Ryan O'Neal, yıllar sonra o rolü gerçek hayatında oynuyor. O'Neal 17 yıl birlikte yaşadığı ama ağır kanser hastası olduğu ortaya çıkan sevgilisi Farah Fawcett'e evlenme teklif etti. Fawcett de beş yıl önce lösemi olduğu ortaya çıkan O'Neal'i, ayrı olmalarına rağmen yalnız bırakmamış ve hastalığı yenmesine yardımcı olmuştu. Bunun adı; birlikte ayağa kalkmak. Şuna inanıyorum ki birbirlerine şunu söylüyorlardır: "Bunu senin için yaptım!" Ama gerçek şu ki o olmazsa ortada yapılacak ve başarılacak hiçbir şey kalmayacak. O kim mi? Benim için karım Sevinç!

ÖPÜCÜKLERİN EN GÜZELİ...
Ben her kanseri yendiğim zaman, işte o yüzden biraz da gözyaşı ile karışık, karım Sevinç'e "Senin için," derim! O an aldığım öpücük en değerli olanıdır! Ufuk Güldemir'e mesaj: Seçkin meslektaşım ve saygı değer kaderdaşım! Ben de meslektaşlarımdan öyle kurşunlar yedim ki. Kimi en kötü anımda vurdu, kimi en iyi anımda... Dudaklarıma kadar gelen, 'suratlarına tükürme' duygumu hep gizledim. Nedeni çok sevdiğim dostlarımın o sımsıcak koruyucu eli oldu. Ama şu gerçek; yediğim her kurşunda diz üstü çöktüm, sadece acı acı gülümsedim. Ama beni öldüren tek kurşun oldu: O da benim ve senin gibi hastaların umutları olmak için ön plana çıktığım zaman, "Duygu sömürüsü yapıyor," diyenlerin kurşunu!..