|
Dağdan iniş
Keşke böyle bir başlık bu güzel toprakların içinden herhangi bir "pastoral senfoni" ye atıf yapsaydı.
Daha kıyıcı bir şeye dair maalesef.
Belki de, bitebilmesine dair.
Jandarma Genel Komutanı Orgeneral Koşaner, "Dağdaki teröristlerin inmesi için aileleriyle konuşuyor, telkinlerde bulunuyoruz" dedi.
"Teröristlerin aileleri" ile konuşuluyor.
Ne için?
"Dağdan inip teslim olmaları." Hatta, "suç işlememiş olan"ın serbest kalacağını anlatabilmek için.
Bildiğimizi sanıyoruz.
"Tabii ki öyle" diye düşünüyoruz.
Ama tam idrakten yoksunuz.
İdrak edebilsek, manası daha çarpıcı, daha ürkütücü gelirdi. "Başka şeyler" üstüne düşünmemizi de teşvik ederdi.
Orgeneral Koşaner'in o ifadesindeki bir "gerçek" de şu:
"Dağdaki teröristler"; aşağıda ("ovada") çalışan, oy veren, aileleri, anneleri, babaları, okula giden, işsiz yahut iş sahibi, askere giden, yurdun her yanına yayılmış kardeşleri, akrabaları, uzak, yakın, ayakta yahut viran köyleri, yoksul, mütevazı mahalleleri, gittikleri, yarım bıraktıkları okulları, sofrada bir tabakları, hanede bir döşekleri bulunan, bulunmuş kişilerdir.
"Buralı"dır.
"Kökü dışarıda terörizm"in insan kökü bu topraklardadır.
Zorla veya iradesiyle, kandırılarak yahut nefretleriyle, etnik kimliği kadar buralı kimliğiyle oradadır Devlet "terörizmle tavizsiz mücadele"de ne kadar kararlı olursa olsun, Koşaner'in sözleri, en tavizsiz mercilerde dahi, bu "insani kabul"ün de olduğunu gösterir.
Binlerce insanı terörizme sapmış ve dağa çıkmış ise bir memleketin, ister istemez, çok yönlü düşünebilme, hissedebilme zorunluluğu ortaya çıkar.
Nitekim, cumhurbaşkanlarından başbakanlara, parti liderlerinden bakanlara, komutanlara, medyaya, yargıya, topluma; hemen herkes, en sert halinde dahi "30 bin kişinin katili"nden, "katli"nden, "30 bin insanımıza kıyılması"ndan söz etti.
30 binin 20 bini, bilmeden söylüyormuş gibi olsak dahi, biliyorduk ki, "dağdaki terörist"ti.
Dahası; "terörizmle mücadelenin başarısı ve kararlılığı" ile övünenler de, genellikle, "20 bin düşman öldürdük" demedi.
"Şehitler" ile "ölü ele geçirilen terörist"i, vahametin boyutlarını ifade ederken, ister istemez bir 30 bin sayısında topladı, yuvarladı.
Demek ki, bu toprakların bir "Dağdan indirme" meselesi var.
Askerlerde dahi, "ikna, aileyle konuşma, eve dönüş" gibi başka bir fikir de var.
Ağar'ın ön kabulü de öyle bir şeydi.
Muhtemelen, kendi çocuğunu yitirdiğinden beri, için için, içini kemiren bir şey.
"Buralı terörist çocuk ve gençler"i, daha fazla katil, daha fazla kıyım, daha fazla ölüm, daha fazla acı ve nefret üretmeden dağdan indirebilmek.
Bundan sonrası elbet ciddi, derin, çok yönlü bir tartışma ve yöntem arayışı.
Siyasetin damga vurması gereken bu.
Hükümet ise geveliyor. Tavır alamıyor. Başkasının laflarının gölgesinde mırıldanıyor sadece.
Oysa, Meclis, MGK, Bakanlar Kurulu; işte tüm mahfillerde konuşulup bir "politika" belirleme görevi, sorumluluğu, eğer hakikaten iktidarsa, hükümetin üstünde.
İcracının fikrini alan ama sonuçta onların ne yapıp yapamayacağının çizgisini çizen bir politika.
"Dağdan iniş" veya "Dağdan indirme" aynı zamanda bu memleketin aklını, başını, vicdanını, umudunu, enerjisini, kaynaklarını, hayatını ayağa kaldırma umududur.
İçimizi, ruhumuzu oyan oyunlara karşı, kendi irademiz, kendi çözümümüz, kendi umudumuz; az şey midir?
|
