Doğum lekesi dediğin uçar gider

Kenan Doğulu'nun, kusura bakmasın ama bende hayal kırıklığı yaratan albümündeki tek cümle vardı ki, "Vay be, neden daha önce benim aklıma gelmedi bu benzetme?" dedim: "Gönlümün doğum lekesi..." Yalnızca gönül işlerinde değil, her insanın ruhunda, bir türlü silinemeyecek doğum lekeleri vardır hakikaten, diye düşündüm şarkıyı dinleyince. Kerata nasıl da damardan bir söz yakalamış derken, merakımı cezbetti, bir 'google search'ü yapayım dedim. Aaa! Ne göreyim... Bir benim aklıma gelmemiş bu teşbih! Örneğin bir blog sitesinden: "Benim adım Despina... 33 yaşındayım... Evine hiç gitmemiş, doğduğu toprakta sürgün kalmış, istenmeyen bir çocuk, aidiyetsiz bir Yunanlıyım... Balığa, rakıya, Ege'den gelen yemeklere ve şarkılara bayılırım... Saçlarım deniz kokar ve gözlerim okyanus rengidir... Durmaksızın birilerini özlerim... Aşık olur bana bazıları, yanmaya koşan pervaneler gibi... Ben dönüp bakamam... Pervane olup ateşe koşar, hiç olmadık kişileri severim... Ne yıllarım ne yollarım ne acılarım tükenir... Tam durdum, derken yeniden belaya sürüklenirim. Benim adım Despina... Bir gün 'doğum lekesi gibi tenime yapışmış' sürgünlüğüm bitecek ve ben hiç görmediğim evime döneceğim..." Ve bir başka siteden duygusal bir arkadaşın satırları: "Sen yürekteki doğum lekesi gibisin, istesem bile çıkmayan, kimsenin çıkaramadığı..."