|
 |
 |
 |
 |
|
Oğlum özürlü diye hiçbir zaman isyan etmedim
- 27 yıl önce yaşadığınız olay sizi maneviyata daha fazla mı yöneltti yoksa isyan mı ettiniz?
Oğlum sanırım 1 yaşında filandı. İlk çocuğumdu. O zaman annesiyle birlikte köye göndermiştim. Çocukların yürümesi için bir yürüngeç vardır. Ona tutunuyormuş. Onunla gezerken merdivenden düşmüş çocuk. Bir süre bayılmış ama sonra ayılınca bir şeyi yok diye düşünmüşler. Köy yerinde doktor filan da yok. "İyi oldu" demişler ama sonra ateşlenmiş. Karabük'e götürelim diyorlar, ama yarım gün sürecek yol. Öyle bekletmişler. Sonradan doktorlar dedi ki düşmeden dolayı beyninde zedelenme olmuş. O bakımdan zihni gelişimi fazla olmadı. Ama isyan etmedim. Bir defa başımıza gelen her şeyin Allah'tan geldiğine inanırım. O da bizim ailemizin bir imtihanı diye düşünüyorum. Kızdırmazsan çok iyidir ama en ufak bir şeyde hemen kızıyor. Söylenenleri anlıyor ama kendisini çok fazla ifade edemiyor. Gölbaşı'nda Zihinsel Engelliler Vakfı var, orada kalıyor.
- Kaç yıldır?
Bir yıla yakın. 26 yıl evdeydi, eşimle ben baktık. Oraya başladıktan sonra çok ilerleme kaydetti, sakinleşti. "Burada kalması daha uygun" dediler. "Biz onu burada eğitelim, siz de sık sık görmeyin" dediler. Şimdi takip ediyoruz, ziyarete de gidiyoruz. Durgunlaşmış, kilo almış.
- Çok etkiledi mi bu yaşadıklarınız sizi? Duygusal bir insan olduğunuzu biliyorum. Üzüldüğünüz, ağladığınız zamanlar oldu mu?
Oldu tabii. Ben çok duygusal bir insanım. Hatta karşımda birinin ağladığını görsem ben de ağlarım.
- Bu olayı kamuoyuyla paylaştıktan sonra bir rahatlama hissettiniz mi?
Benim çevremde herkes bilir. Avcılar'da otururduk. Fatih, yani rahatsız olan oğlum Avcılar'da sürekli gezerdi. Bilmeyen yoktu. Başbakan filan hepsi bilirler. Ama kamuoyu bilmiyordu. Bir vesileyle öğrendiler.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
