İrgun'dan Hamas'a

İsrail Dışişleri Bakanı Tzipi Livni, "Gazze'den çekilerek fırsat penceresi açtık. Filistinliler son seçimde bu pencereyi tekrar kapattı" diyor... Hamas "Evet, İsrail hücreyi açtı ama cezaevi kapısı kilitli" yanıtı veriyor. Bu atışma bile diyalog yolunun ilk taşları değil mi?.

Herkesi nabız değişikliğini fark edecek kadar sıkı izleyen İsrail gizli servisi Mossad'ın bile tahmin edemediği Filistin'deki Hamas devrimi daha çok yazıya konu olacak.
Farkında mısınız; ilk sert tepkiler giderek yerini "pragmatik" yaklaşıma bırakıyor. İsrail'den ABD'ye, AB'ye kadar.
Bakmayın siz bu değişimi perdeleyen "Bir terör örgütünü, silah bırakmadıkça muhatap kabul etmeyiz" söylemlerine, "ABD'nin ve AB'nin terör örgütleri listesinde yer alan grupla diyalog kurmayacağız" atıp tutmalarına.
Usame Bin Ladin ve El Kaide ile birlikte önemsenmeye başlanan o listeler, sözgelimi 1960'larda, 1950'lerde olsaydı, bugün İsrail yönetiminde görev alanların hiçbiri burnunu Tel Aviv'deki ya da Kudüs'teki evinden dışarı çıkamazdı.
İsrail devletinin gelmiş geçmiş 11 başbakanı, Nobel Barış Ödülü alanlar dahil, öyle bir listede en tehlikeli isimler olarak kırmızı harflerle vurgulanırlardı.
Örneğin 1978'de Mısır Cumhurbaşkanı Enver Sedat'la birlikte Nobel Barış Ödülü'nü paylaşan İsrail Başbakanı Menehim Begin, İsrail'in bağımsızlık savaşı verdiği yıllarda, İngilizler'in en tehlikeli teröristler listesinin başında sayılıyordu. İngiliz ve Arap hedeflerini bombayla havaya uçuran, sivilleri katleden İrgun terör örgütünün liderlerindendi. 91 kişinin can verdiği King David Oteli'ne bombalı saldırısını genç kuşaklar hatırlamıyor olabilir ama tarih unutmadı. Aynı şekilde, Arap köyü Deir Yasin'deki katliamını da. Evlerini terk etmeyi reddeden 100 kişi öldü o saldırıda.
1994'te Yasser Arafat'la Nobel Barış Ödülü'nü paylaşan İzak Rabin ve Şimon Perez de, İngilizler'e ve Filistinliler'e kan kusturan Haganah örgütü yöneticileriydi.

Sıra devlet adamlığında
İsrail kurulunca, yönettikleri terör örgütlerinin militanları ya da milisleri düzenli ordunun unsurları oldular. Begin, Rabin ve Perez de tarihe saygın liderler olarak geçtiler.
İsrail'in kurucu liderlerine serilen itibar kırmızı halısı, bugün aynı süreci yaşayan Filistin halkının umudu Hamas yöneticilerinden neden esirgensin?
Yeter ki, devletin altyapısını kurduktan sonra -o aşama artık tamamlanmış sayılır- onlar da tıpkı Begin, Perez, Rabin gibi teröre nokta koyup ellerini yıkasınlar.
Onlar da David Ben Gurion'dan başlayarak Golda Meir, İzak Şamir, Ariel Şaron, hatta başbakanlığa ulaşamadan dünyaya veda eden Moşe Dayan gibi zamanında elbise değiştirmesini bilsinler.
Tabancalı, kılıflı, fişeklikli üniformalardan devlet adamlığı kostümlerine geçebilsinler. Zaten ilk işaretlerini vermeye başladılar: Hamas'ın tüm adayları takım elbise ve kravatlı seçim kampanyası yürüttüler. Örgütün bir numaralı lideri Halit Meşal, Filistin silahlı kuvvetlerini kuracaklarını, tüm direniş örgütleri üyelerini ya da milisleri onun bünyesinde toplayacaklarını açıkladı. Tıpkı İsrail'in kurulmasından sonra silahlı örgütlerin orduya katılması gibi.
Meşal'den bir cümle daha: "Bizi tüzüğümüze İsrail'in yıkılması amacını koymakla suçluyorsunuz. Ah siz batılılar; kulaktan dolma bilgilere ne kadar da çabuk inanıyorsunuz. Tüzüğümüzün Arapça metnini okursanız, hedefimizin İsrail'in yıkılması değil, Filistin'deki işgale son verilmesini sağlamak olduğunu görürsünüz. Biz başkalarının yok edilmesini istemiyoruz. Sadece haklarımızı talep ediyoruz."
Meşal'i ya da Hamas'ın diğer liderlerini gelecek yıl bu zamanlar yapılacak Davos toplantılarının yıldızı olarak görürseniz, sakın şaşırmayın e mi?