  |
|
Çocuklu aşklar...
Aslında bir ilişkide çocuk yapmaya karar vermek, çocuk yapmaktan çok daha zordur...
Çünkü çocuk yaptığın kişiyle artık ayrılman söz konusu değildir...
Ayrılsan da ayrılamazsın...
Aşk olarak değil, insan olarak ayrılamazsın...
Sevgi olarak değil, dostluk olarak ayrılamazsın...
O erkekten ya da o kadından çocuk yapmaya karar verdiğinde, bir gün hayatın ayrılık getirebileceğini bilsen de tamamen ayrılamayacağını bileceksin...
Ne kadar dostça ayrıldık denirse densin, ayrılırken dostluğun değil, kızgınlığın hüküm sürdüğünü hatırlayacaksın...
Sadece dostluk olsa, zaten ayrılmayacağını tahmin edeceksin...
O kızgınlıkta, hatta düşmanlıkta, ortada ikinizin ürünü, bir, iki, üç çocuk olacağını unutmayacaksın...
Kızgınlığı, öfkeye, öfkeni eşine, eşine öfkeni de çocuğa taşımamayı öğreneceksin... Çocuğuna seçeceğin annenin ya da babanın, ilerde dostun olabilecek kadar iyi olmasına dikkat edeceksin...
Aşkın bitse de, insanlığın bitmeyeceği bir insan arayacaksın...
Senin ve onun hayatına başkaları girse de, çocuğuna "Senin baban iyidir... Senin annen mükemmeldir" diyebileceğin insanı bulman gerekecektir...
Aşkın uzun yıllar sürmese de, dostluğun uzun yıllar süreceği bir kişi olması gerekecektir...
Sonuçta çocuğunun annesi olsan da babasını tayin edeceksindir...
Babası olsan da annesini belirleyeceksindir...
Her halükârda çocuğunun geleceğini çizeceksindir...
Onun için bir ilişkide çocuk yapmaya karar vermek, çocuk yapmaktan daha zordur...
Çocuğun annesini ya da babasını bulmak, çocuğu bulmaktan daha zordur...
Her halükârda ayrılsan bile aile olarak kalmak, âşık kalmaktan, daha zordur...
|
