|
Acı nedir bilmeyen şımarık kadınlar
 Adam karşımda olsa hıncımı ve de hırsımı alacağım ama ta Amerika'da... Psikiyatrmış. Bir de üstüne üstlük uzmanmış. Ama erkekmiş işte! Dr. Willam Breitbart. Şöyle buyurmuş kendileri: "Kadınlar ağrıyı abartıyor. Çünkü bu konuda çok dayanıksızlar. Çok duygusallar ve bu yüzden ağrının yerini bile tam anlamıyla anlatamıyorlar, hatta abartıyorlar. Bir kadın 8 şiddetinde ağır çektiğini söylüyorsa, emin olun ki ağrının şiddeti 6'dır."
***
Tabii ya... Öyledir... Abartırız biz... Acı çekmeye alışık değiliz ya, ondan. Her ay, ömrümüz boyunca her 28 günde bir yani karın bölgesine giren, bazılarımızı hastanelik eden o sancıları da abartırız. Gidip, sırf hemşireye popomuzu açmış olmak için iğne yemeyi göze alırız mesela. Yoksa sancımız falan olduğundan değil. Sonra gün gelir o periyodik ağrılar kesilir. Çünkü içimize canlı bir nokta yerleşmiştir. O noktayı bir bebeğe dönüştürebilmek acayip basit bir olaydır; "N'olcak canım"dır. Tam "dokuz adet 30 gün boyunca" içimizde bir canlıyı besleyip büyütmenin vücudumuzda oluşturduğu değişikliklere, bünyenin, metabolizmanın, hormonların alt üst olmasına sizler uzaktan tanıklık ederken, biz bazen "yine sadece şımarıklığımızdan", kendimizi kötü hissediyor numarası falan yaparız.
***
Sonra o beklenen gün gelir çatar. Eğer normal doğum olacaksa, siz de takdir buyurursunuz ki kocaman bir kafanın küçücük bir yerden çıkması mantık olarak mümkün olmadığından, cart curt yırtıla kesile bebeğimizi dünyaya getiririz. Bir de sanki çok canımız yanıyormuş gibi bar bar bağırmaz mıyız; "Yuh olsun" dur bize. Yok eğer sezaryenle dünyaya gelecekse yavrumuz, karnımız açılır, önce bağırsaklar şöyle bir dışarı çıkarılır ki bebeğe ulaşılsın. Sonra çocuk "hart" diye çekiliverir bulunduğu yerden. Hooop, bağırsaklar tekrar yerine monte. İç dikiş, dış dikiş vs. Çocuk oyuncağıdır yani. Bütün suç biz kadınlardadır. Abartırız bunu da... Sonra çocuğumuzu emzirirken, hem de artık yavaş yavaş süt dişleri çıkmaya başladıysa, kerata emerken aynı zamanda meme ucunu kemirmeye de başladığından, gözümüzden yaş gele gele, ağlaya ağlaya besleriz onu. Halbuki "Ne olacak"tır canım? Alt tarafı kemirilmekten, çekiştirilmekten yara olmuş meme başı, günde yedi sekiz kez tekrar tekrar aynı işlemi görmekten cılk yara olur. O kadar! Büyütmenin alemi yoktur.
***
Biz kadınlar işte böyle hayatımız boyunca hiç ağrı sızı nedir bilmediğimizden dayanıksız olur, en ufak bir sızı için doktorlara koşarız! Sayın Uzman Psikiyatr Dr. Willam Bilmemne... Sana o diplomayı veren elleri hürmetle öpüyorum aslanım.
|
