|
 |
 |
 |
 |
|
Türkiye'deki tek Ermeni rahibe
25yaşında Şam'dan İstanbul'a gelip rahibe olan 77 yaşındaki Hripsime Sasunyan, yıllarca çocuklara bakmış. Rahibe artık Şişli'deki evinde anılarıyla yaşıyor.
Ailesinin tüm karşı çıkmasına rağmen 25 yaşında Şam'dan İstanbul'a geldi ve rahibe oldu. Yıllarca Sırpuhi Kalfayan adlı rahibe tarafından kurulan Kalfayan Yetimhanesi'nde yetim çocuklara baktı. Binlerce çocuk yetiştirdiğini anlatan Sasunyan, "Onların hepsi benim çocuğum. Şimdi torunlarım da var" diyor. Hripsime Sasunyan, 52 yıl içinde başrahibeliğe kadar yükseldi. Sasunyan, tek rahibe olması konusunda ise "Numune kaldım" diye espri yapıyor. 52 yıldır aynı kıyafeti giydiğini belirten Sasunyan, şimdi Şişli'deki evinde yaşıyor. "Bir daha dünyaya gelsem yine rahibe olurdum" diyen Sasunyan, hayatını ilk kez SABAH Gazetesi'ne anlattı. Sasunyan, 1928 yılında İskenderun Soğukoluk'ta dünyaya geldi. Değirmenci babanın ve ev hanımı olan bir annenin yedi çocuğundan biriydi. İskenderun'da Ermeni ilkokuluna giden Sasunyan ve ailesi Hatay'ın Türkiye'ye katılmasıyla Şam'a yerleşti. Sasunyan, Şam'da Surp Tarkmançats Varjaran Okulu'nda öğrenimine devam etti. Daha sonra dikiş dikmeyi öğrenen Sasunyan, "Kendi kendime çalışmaya başladım. Ama rahibe olmak ve çocuklara yardım etmek istiyordum" diyor. Sasunyan'ın tek hayali Sırpuhi Kalfanyan adlı bir rahibe tarafından 1866 yılında Halıcıoğlu'nda açılan Kalfayan Yetimhanesi'nde çalışmaktı. Bu yetimhanenin ve Rahibe Sırpuhi Kalfayan'ın hikayesini okumuş, çok etkilenmişti. Sasunyan, kendini çocuklara adayan rahibe Kalfayan'ın duvardaki resmini göstererek, başlıyor anlatmaya: "1866 yılında Halıcıoğlu'nda kolera salgını olmuş. Çocuklar ortada kalmış. Kalfayan önce dayısının evine bu çocukları toplayarak bakmaya başlamış. Bu arada çocuklara yardım edebilmek için rahibe olmak istemiş. Annesi izin vermemiş. Rahibe Kalfayan da koleranın pençesine düşmüş. Annesine, 'İyileşirsem rahibe olmama izin verir misiniz?' demiş, annesi de iyileşemeyeceğini düşündüğü için 'Tamam' demiş. Rahibe Kalfayan iyileşmiş ve böylece rahibe olmasına izin çıkmış. Daha sonra bunlara bir yetimhane açmayı düşünmüş. O zamanki padişah olan Sultan Abdülaziz'e gitmiş. Bu çocuklar için yardım istemiş. Padişah ise bir kese altın vermiş. Rahibe Kalfayan topladığı parayla açık artırmayla satılan Halıcıoğlu'ndaki ahşap  binayı almış. Ben bu hikayeyi Şam'da iken duymuştum. Nasıl bir yürek diye düşündüm. Ben de rahibenin izinden gitmek onun gibi çocuklara yardım etmek istiyordum."
AİLEM KARŞIYDI
Sasunyan annesine "Rahibe olmak istiyorum" dediğinde annesinin kesin bir dille karşı çıktığını söylüyor; "Annem beni evlendirmek istiyordu. Ama ben İstanbul'a Kalfayan Yetimhanesi'ne mektup yazdım ve gönüllü olarak kendilerine yardım etmek istediğimi dile getirdim. Terzilikten kazandığım parayı biriktirdim ve uçakla İstanbul'a geldim." Sasunyan'ın Kalfayan Yetimhanesi'ne adım attığı yıl 1953. 1978 yılına kadar bu yetimhanede yüzlerce yetim çocuğa yardım ettiğini anlatıyor. Sasunyan şöyle devam ediyor: "Yetimhane aynı zamanda okuldu. Yatılıydı. 125 öğrencimiz vardı. Öğretmenler evlerine gittikten sonra biz çocuklara el işi öğretirdik. Yaptığımız el işlerini sonra satardık ve okula gelir elde ederdik." 1978 yılında ise Halıcıoğlu'na çevre yolları yapılmaya başlayınca yetimhane yıkıldı. Sasunyan, çocukları da alarak Üsküdar'daki yetimhanenin yazlığına yerleştiklerini anlatıyor. Yetimhane Kalfayan Okulu olunca Sasunyan çok sevdiği yetimhaneden ayrılmak zorunda kaldığını dile getiriyor. Sasunyan, o gün bugündür Şişli'deki evinde yaşıyor. "Şimdi ne yapıyorsunuz?" diye sorduğumuzda şöyle cevaplıyor: "Yiyip içip oturuyorum. Yetimhanede gönüllü olarak çalıştım. İsteğe bağlı emeklilik çıkınca başvurdum. Beni SSK'dan emekli ettiler. Ayda 460 YTL maaş alıyorum." Sasunyan, Türkiye'de Ermeni Ortodoks yani Apostolik tek rahibe olduğunu söylüyor. "Numunelik kaldım" diyerek gülüyor. Hatta rahibe oluşunun 50'inci yılında jübile bile yaptığını söylüyor. Sasunyan, "50'inci yılımda yani bundan iki yıl önce Patrik hazretlerinin başkanlığında bir yemek yapıldı. Adıma bir kitap hazırlanmış. Hayat hikayem yer alıyor" diyor. Sasunyan'ın hayatta bir kız kardeşi dışında kimsesi olmadığını söylüyor. O da ABD'de yaşıyor çocuklarının yanında. Sasunyan şunları anlatıyor; "Annemle ben rahibe olduktan 6 yıl sonra barıştık. Kardeşimle ara sıra görüşüyoruz. Ama yalnız değilim, benim yüzlerce çocuğum var..." diyor.
İnci DÖNDAŞ - HABER MERKEZİ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
