  |
|
En büyük kahramanlarımız
Salı akşamı iş çıkışı, her zamanki rutinimi gerçekleştirip arabamı otoparktan çıkartmaya çalıştım. Nişantaşı'ndaki işyerimin altındaki otopark yani apartmanın altında küçük, kapalı bir mekan. Bir iki manevra derken, küüt diye bir ses; benim arabayla apartmanın kolonu aniden öpüştüler hem de öyle hafif masum bir öpücük değil, bildiğin "Fransız öpücüğü" ydü söz konusu olan. Arabadan gelen hırıltılarla eve doğru giderken bir taraftan da babamı arayıp dertlenmeye başladım. "Babacım arabam tamirdeyken arabanızı kullanabilir miyim?" deyince, babam da "Kızım artık şu araba kullanma işinden vazgeçsen... Zaten kullanamıyorsun, şehrin ve senin sağlığın için artık bir şoför almanın vakti geldi" dedi. Ama benim sosyalist, bizi şımartmamaya çalışan babamdan bunu duyunca çok şaşırdım doğrusu. Durum gerçekten vahimdi demek. Hala zımba gibiyim ve kavgaya devam ediyorum ama galiba biraz yorgunum. Ve galiba ben hala babamın kızı olmak istiyorum. Fark ettim ki beni onun kadar şımartan kimse olmamış hiç. Galiba biz kız çocuklarının problemi bu. Hayatımıza giren adamlarda biraz babamızı arıyoruz. Geçen gün bir arkadaşım aşık olduğu adamı anlatırken, "Diyaframının üstünde bir yer aynı babam gibi kokuyor" dedi. Buydu işte, hepimiz o kahramanımızın, o büyülü erkeğin, bazen benzer kokusunu bazen benzer bakışını bazen benzer bir huyunu bulduğumuz erkeklere aşık oluyoruz. Ve babamıza şımardığımız gibi biraz da olsa şımarmak istiyoruz o benzer erkeğe. Ama onlar hiçbir zaman bunu anlamıyor.
TEŞEKKÜRLER
Onlar bizi bitmek tükenmek bilmeyen engin sevgileriyle, şefkatleriyle ve sabırlarıyla kendilerine aşık etti. Emin olun sizden o kadarını değil ama sadece yüzde birini falan istiyoruz. Tabii ben ve benim gibi kızlar çok şanslıyız. Hayatı boyunca baba sevgisi almamış, onun sıcaklığını hiç hissedememiş öyle çok kız var ki... Ben, bizim gibi tüm kızlar adına babalarımıza çok teşekkür ediyorum, bize en büyük erkek sevgisini yaşattıkları için. Şimdi annem yine çok kızacak. Zaten artık "Babanı yazdın, biraz da beni yaz" diyor hep. Ama ne yapayım annecim, biliyorsun ben babasının kızıyım...
Ayşe Brav
|
