Baba sen n'aptın ya?

Bugünlerde gündemimi "aksan" olayı kaplıyor. Üç beş günlük Londra ziyaretim sonucunda epeyce hırpalandığımı söyleyebilirim.
Aksan dediğimiz nedir? Aksan dediğimiz bir ülkeye, bölgeye ne bileyim bir gruba özgü dilin farklı vurgularla konuşulmasıdır.
Üniversitede ekonometri hocam değerli bir Pakistanlıydı. Dersi İngilizce anlatırdı ve o dersten bir halt anlamak imkansız gibiydi. Bir Pakistanlı'nın İngilizce ekonometri öğretmesi inanın bana, maruz kalmak isteyeceğiniz bir durum değildir.
Londra'da değişik bir şeyler yeme niyetiyle kendimi verdim McDonald's'a.
Kasaya yanaştım, Hintli tezgâhtara siparişimi verdim.
Adam bi'şeyler geveliyor, anlamak mümkün değil. Ya hacım burada durumu anlaşılmaz yapacak ne isteyebilirim ki, eni sonu burası McDonald's.. Mönü istedik, dar gelirliyi müşkülata sokma işte..
Adam ısrarlı. Ama ben de anlamamakta ısrarlıyım.
Ekonometri gibi kazık bir dersi verdik, Big Mac mönü isteyemiyoruz, hale bak.
Neyse gereksiz uzun süren bir diplomasinin ardından anlaştık. "Raj" meğer paket mi yoksa orada mı kemireceğimi soruyormuş.
Peter Sellers'in oynadığı muhteşem başyapıt Party filmini bilenler için söylüyorum. Adını bilmediğim ama Raj olarak tanımladığım, Londra'da mukim bu dar gelirli aynen ona benziyordu. Al adamı getir, parti ver ortalık toz duman olsun. Party filmini bilmeyenler mutlaka izlesin. Peter Sellers Hintli bir sinema oyuncusu rolünde ve bir partiye davet edilir ve partinin tertiplendiği ev haritadan silinir.
Neyse cennet vatana döndüm, gene değişik bi'şeyler yeme adına eve pizza söyleme girişiminde bulundum.
"Promasyonlu menümüzden denemak istersaniz?"
Baba sen na'ptın ya? (I) Bu aksana benim ciğer, lahmacun, açık ayran falan söylemem gerek.
Şimdi Güneydoğu aksanlı birine peperoni, mozerella falan söyletin bakın ne biçim "parti" oluyor. İnanılmaz sevimli; gerçekten..
Neyse siparişi verdik..
Ama hesap biraz kabarık çıktı. Baba sen n'aptın ya? (II) Pizza bu kadar pahalı olur mu isyanıma gelen cevap:
"He Vallah!"
Korkum odur ki ben bundan böyle her gece bu fast food zincirine dadanırım. Sanki farklı bi'şey yapıyorum! Neyse..
Bu pizza isteme ritüeli bir sitcom'a dönüştü diyebilirim. Bu arada vatandaşın aksanıyla kafa buluyorum sanılmasın. Tezatların muhteşem uyumu olarak mütalaa ediyorum mevzuyu.
Dahası şablonlara ne kadar yapışık kaldığımız, farklılıkların ne kadar renk kattığı üzerine de büyük bir cümle kurmak istiyorum müsaadenizle.