En sonunda çıktı

Yapım şirketi gönderdiği basın bülteninde "4 yıl aradan sonra Levent Yüksel'in yeni albümü 'Uslanmadım' piyasaya çıktı" diyor. Tam 4 yıl... Müzik sektöründe bir sanatçı için albüm aralıkları göz önüne alındığında oldukça uzun bir süre... Benim için asıl ilginç yanı ise Levent'in uzun sayılabilecek bu süreyi hiç hissettirmemiş olması... Hani bazı şarkıcılar vardır ve albüm aralarında ortadan kaybolup kendilerini unutturmaya çalışırlar. Bu onların bir yerde stratejisidir. İşte bu strateji Levent'in felsefesinde ve sanat anlayışında olmamalı ki ben dahi onun son albümünden bu yana dört yıl geçtiğini yeni fark ediyorum. Aslında bu bir yerde şunu da ortaya koyuyor. Popüler olmak, gündem oluşturmak ya da tüm bunların ötesinde unutulmamak için çok özel çaba harcamaya gerek yok. Eğer ki gerçekten bir şeyseniz. İşte o bir şeyin açılımında uzun zamandır albüm yapmadığını bize hissettirmeyen Levent'in sanatçı kimliği yatıyor. Bu kimliğin ortaya çıkardığı son çalışma olan "Uslanmadım" ise aslında albüm süresinin uzun olmasının baş kahramanı... Piyasaya ID etiketi ile çıkan albümün kartonetinde yazan executive producer Erol Köse imzası ve bu imzanın altında yer alan "Bu hizmet Erol Köse Prodüksiyon AŞ'den kurumsal olarak satın alınmıştır" açıklaması Levent'in albümünün neden bu kadar geciktiğinin de belgesi oluyor. Sektör içinde Erol Köse'nin yaşadıkları doğal olarak albümlerin takvim trafiğini ve beraberinde hukuksal durumunu da sekteye uğrattı. Bundan nasibini alanlardan biri de Levent Yüksel... Bir yerde zor zamanların albümü de diyebileceğimiz "Uslanmadım" Erol Köse etiketi ile çıkmasa da prodüksiyon içeriği açısından tipik Erol Köse albümlerinden biri olmuş. Çok aranjörlü prodüksiyonlardan bir yenisi daha... Bu yaklaşımın ortaya çıkardığı sonuç ise çok renklilik. Ancak bu çok renkliliği albüme müzik direktörü olarak da imza atan Levent Yüksel biraz frenlemiş ve dengeleri sağlayan kişi olmuş. Albümde öne çıkan şarkılar ise Sezen Aksu şarkıları... Açıkçası Sezen şarkıları olmasa bu albümde albüm olmazdı. Levent'in yorum performansına diyecek hiçbir şey yok. Dört yıl önce kaldığı yerden aynı güzellikte devam ediyor. Ancak albümde kendini gösteren tadında arabesk eğilimler şu soruyu akla getiriyor. Levent Yüksel başlı başına bir arabesk albüm yapsa acaba nasıl olur?

SİGARANIN YERİ YOK
Bence harika olur. Bunun örneklerinden biri bu albümünde de mevcut... Orhan Gencebay klasiği "Yarabbim" her yönü ile çok doğru bir tercih ve bu tercihin sonucu da iyi bir düzenleme ve yorumla meyvesini vermiş. Levent'in müzisyen kimliğinde arabeske karşı duyduğu yakınlığı bir solist olarak gayet iyi anlıyorum. Ancak anlamadığım şey albüm kartonetinde yer alan fotoğraflarındaki sigara içen pozları... İşte bu olmamış. Levent Yüksel'in sanatçı kimliğinin ve kişiliğinin toplum içindeki duruşu ile o fotoğraflar arasında hiçbir örtüşme yok. En azından ben yadırgadım. Bu tespitimin dayanak noktası ne diye sorarsanız cevabım tabi ki "sanatçının her eylemi kendi kitlesi için bir örnek davranıştır" derim. Tüm bunların yanında ID'nin gönderdiği postanın içinden çıkan basın bülteni ve CD'nin dışında Levent Yüksel imzalı bir de küçük not vardı. "Sevgili Şafak, en sonunda albüm çıktı. Keyifle dinlemen dileğiyle..." diye... Sevgili Levent, albümün iyi ki de en sonunda çıktı. Özlemişim. Büyük bir keyifle dinledim.