 |  |
 |
|
Değişmemek iyidir!
Tatil İzlenimleri
Cumartesi günü sabaha karşı saat üçte, 'Bir saat dinlenelim, sonra kalkıp yola koyuluruz' dedik. Gözümüzü açtığımızda saat yediydi. Telaşla hazırlanıp fırladık.
Aylardır hayalini kurduğumuz tatil nihayet başlıyordu: İstanbul'dan Marmaris Bozburun'a... ('Aylardır' mı dedim? Pardon, 'Geçen yıl, ayrıldığımızdan beri' demeliydim.)
***
Bir şeyi hesaplarken ölçütünüz nedir, hangi birimi kullanırsınız?
_ İstanbul'dan itibaren 'il sınırları' açısından bakarsak: Yalova, Bursa, Manisa, İzmir, Aydın, Muğla...
_ Otomobilin kilometre saati açısından bakarsak: Yuvarlak hesap 800 km.
_ Geçen vakit açısından bakarsanız: Toplam on bir buçuk saat süren bir yolculuk.
_ Sağlık açısından bakarsanız: Yorulan gözler, hafif hafif ağrımaya başlayan bir sırt, uyuşan bir popo, camdan çıkarıldığı için dirseğinden parmak uçlarına güneşte yanmış bir sol kol. Sürekli olarak gaza basan sağ ayağın topuk arkasında belirmeye başlayan su toplaması. Bütün bunlara ek olarak, "İndiğinde ben sana gösteririm" diyen bir sağ diz.
Psikolojik açıdan bakarsanız: Önceleri büyük şevk duyan, kilometreleri aşarken mutluluktan uçan ama saatler ilerledikçe sıkılmaya, bıkkınlık duymaya başlayan bir ruh.
Bilinç açısından bakarsanız: Marmaris-Datça arasındaki sapağa gelip de... 'Bozburun 37 km' ibaresini görünce, patlamaya hazırlanan beyne, sürekli olarak "Dikkat et, kaza yapma, unutma ki birçok felaket tam de hedefe ulaşırken meydana gelmiştir, bak karşıdan bir minibüs geliyor" diyen bir şuur.
Bu noktada soluklanıp soralım: Son yıllarda "değişim" yüceltiliyor, "değişim iyidir" deniyor. Katılıyor musunuz?
Ben hiç de o fikirde değilim. Çünkü 'değişim' kendi başına bir değer, bir 'mutlak' değil. Bazen insan, tam tersine, değişmemiş, aynı kalmış olanı arar. Değişimden kaçıp sabit bir biçimde yerinde duranı ister.
İşte yukarıda dökümünü yaptığım kısa yolculuk bilançosu... Yani onca emek, onca para, onca vakti, onca yorgunluk tam da bu 'değişmemiş' olana ulaşmak... Onu bir kere daha yaşamak için yapıldı.
***
Sonuç ne mi oldu?
Hayal kırıklığına uğramadık! Arabayı yine aynı yere park ettik. Motorlu sal yine pıtı pıtı gelip bizi aldı. Asım her zamanki olağanüstü inceliğiyle yine buz gibi 'hoşgeldiniz' biraları hazırlamıştı... Aynur hanım yine iskelede karşıladı... Etraf yine yemyeşildi... Güneş yine karşı tepelerin ardından batıyor, ay öte yandan yavaş yavaş çıkıyordu... Ağaç dallarının arasındaki küçük kolondan yine sakin melodiler geliyordu... Deniz yine tertemizdi, çarşaftı, huzur vericiydi: Kollarına atladık.
Ne güzel: Sabrinas Haus'ta hiçbir şey değişmemişti!
|
