 |
| İtalya'da sol şiddetin sokağa çıktığı günler
|
|
1978 yılında Hıristiyan Demokrat Parti'nin lideri Aldo Moro'nun Kızıl Tugaylar tarafından kaçırılmasını konu alan bu filmi kaçırmayın
Marco Bellocchio, gençliğimizin yönetmenlerindendi. Onu önce Sinematek'te tanıdık, isyan yıllarının filmlerinden olan "Cepteki Yumruklar" veya "Çin Yakındır"da biz de kendi isyanımızı hissettik. Bellocchio iyice yaşlandı. Festivallerde görüp duruyorum; hala yakışıklı bir adam. Filmleriyse artık '68 başkaldırısından uzak ama yine bilinçli, namuslu ve sağlam yapıtlar. Bellocchio bize bu kez İtalyan siyasal tarihinden gerçek bir olayı anlatıyor. 1978 yılında güçlü Hıristiyan Demokrat partinin karizmatik lideri Aldo Moro'nun Kızıl Tugaylar tarafından kaçırılması, 55 gün boyunca bir dairede hapsedilmesi ve sonunda öldürülmesi.
Kişi olarak, politikacı olarak hiçbir suçu olmayan, hiçbir insanlık suçuna karışmamış, gerçek anlamda (örneğin Berlusconi gibi) zengin sınıfları bile temsil etmeyen, kendi deyimiyle "bir kitle partisinin başında ve halkın hizmetinde" olan Moro'nun haince ve anlamsız biçimde öldürülmesi, Kızıl Tugaylar'ın da sonunu getirmiş ve devlet güçleri katilleri teker teker yakalayarak bu terör grubunu yok etmişti. Benzer biçimde Almanya'da, hatta (12 Mart ya da 12 Eylül dönemlerinde) bizde de olduğu gibi...
Bellocchio, Amerikan tarzı bir yeniden canlandırmaya girişmemiş. Filmini daha küçük ölçekte ama daha insancıl bir çerçeve içinde kurmuş. Biri kadın dört teröristin kimlikleri, yüzeysel biçimde verilmesine karşın, oldukça canlı. Herbiri bu tür guruplardaki farklı bir temel eğilimi temsil ediyor. Ancak çoğu zaman olduğu gibi ve de "Dostoyevski'- nin "Ecinniler"ini hatırlatır biçimde, 'Devrimin sınırı yoktur' diyen ve şiddeti de güç kazanmak için bir araç olarak gören eğilim ağır basacak ve yalnız Kızıl Tugaylar değil, genel anlamda sol büyük darbe alacaktır. Çünkü kitleler, anlamsız cinayetleri, gereksiz kıyımları hiçbir zaman bağışlamaz.
POLİTİK HAVAYI İYİ VERİYOR
Öte yandan, Aldo Moro kişiliği de birkaç çizgiyle oldukça ilginç biçimde beliriyor. Filmde Jean Cocteau'yu andıran yaşlı-başlı ve sevimli bu İtalyan politikacısı, teröristlerle mantıklı bir ilişki kurmaya çalışıyor. Ama mümkün mü? En çok aralarındaki tek kadın ona acıyor ve kaderine engel olmak için elinden geleni yapıyor. Çok önemli olmasa da, dönemi, koşulları, politik havayı başarılı biçimde veren iyi bir siyasal sinema örneği bu... Son zamanlarda gördüğümüz bu tür filmlerin en iyisi denebilir.
GÜNAYDIN GECE
(Buongiorno, Notte)
Yönetim ve senaryo: Marco Bellocchio
Görüntü: Pasquale Mari
Müzik: Riccardo Giagni
Oyuncular: Maya Santa, Luigi LoCascio, Pier Giorgio Bellocchio, Giovanni Calcagno
İtalyan filmi.
|
