 |  |
 |
|
İbrahim hoca anlatıyor
 Kaleiçi esnafıyla sohbet sırasında herkese "adını, hangi işi yaptığını" sorarken...
İçlerinden biri "benim adım İbrahim Oytun" dedi:
- Din adamıyım.
"Çarşıya, alışverişe mi gelmiştiniz" diye sorduk.
Çevremizdekiler kahkahayı bastı:
- Hocaefendi de bizdendir... Esnaftır.
***
- Hocaefendi, ne iş yaparsınız?
- Çarşıda çorap satarım.
- Ne çorabı?
- Erkek, bayan, çocuk.
- Çorap kaça?
- Bir milyona... Vereyim mi?
***
Esnaftan biri:
- Çorap satmakla karın doymaz... Hoca, asıl işini anlat.
Hoca da anlattı:
- Çarşı içi esnafında benim cep telefon numaram vardır... Biri hoca mı arıyor, hemen telefonla bana haber verirler... Cenaze, mevlit, sünnet, hatim... Ne olursa.
***
- İbrahim hoca... İşler nasıl?
- Kesat... Bitik haldeyiz.
- Neden?
- Biri ölüyor, cenazesini belediye kaldırıyor... Eskiden ölü yıkar, para kazanırdık... Şimdi ölüyü de belediye bedavaya yıkıyor.
***
İbrahim hoca "din sektörünün durumunu" anlatıyor:
- Dört, beş yıl önce, yılda en az 150 program yapardım... Geçen yıl 55'te kaldım... Bu yıl da 40'a düşeceğe benzer.
- Hocam, program nedir?
- Sen telefon edersin... Ben arabamla, cihazımla gelirim... Cihaz kurmak da bana ait... Okurum, üflerim, duayı yaparım... Bu bir programdır.
- Bir program kaça?
"Esnaf" laf attı:
- Yazları Almancılar gelir... Hoca euro alır.
İbrahim hoca:
- Yok, yok, inanmayın.
Esnaf:
- Kimi yüz milyon verir, kimi iki yüz.
İbrahim hoca:
- Nerde o günler?.. Kimi 40 milyon veriyor, kimi 60... Kimi de param yok diyor... Sevabımıza okuyoruz.
- Hoca efendi, siyaset... Seçim...
- Beyim bizim derdimiz seçim neyi değil, geçim... Geçim.
|
