|
 |
 |
 |
|
| Patronun karısına tutulmak
|
|
Angela özgün ve yenileyici bir film değil. Ama gerek anlatımındaki dinamizm gerekse daha güzel bir Anna Magnani'yi tanıma zevki, filmi izlemenizi sağlıyor
Kadın yönetmen Roberta Torre'nin gerçek bir olaydan esinlenerek yazıp yönettiği "Angela", bize 1980'li yıllarda Sicilya'da geçen bir Mafya hikayesi sunuyor. Son derece çekici bir kadın olan Angela, göbekli Mafya patronu kocasıyla sorunsuz bir hayat geçiriyor ve onun uyuşturucu kaçakçılığı işinde de taşıyıcılık görevini sorgulamadan yerine getiriyor. Katolik nikahın kutsallığına inanmış ve bunu bozmayı aklına bile getirmeyen, haline rıza gösteren bir kadın o...
Ama kader ağlarını örüyor ve kocanın yanına aldığı yakışıklı bir genç adam, kadına kancayı takıyor. Bozulan dengeler, polisin de işe karışmasıyla olayları dramatik bir kıvama doğru kaydırıyor. Angela"nın başlıca erdemi, bize Amerikan, hatta İtalyan filmlerinden radikal biçimde farklı bir mafya öyküsü anlatmasında. Bu sadece ana kahramanın kadın olmasından kaynaklanmıyor. Yönetmen aynı zamanda sürekli omuz kamerasıyla ve kısa planlarla, bir tür belgesel gibi anlatıyor hikayesini... Ortaya çıkan da sanki 1980'lerdeki Sicilya mafyasına ışık tutan bir tür belgesel.
Bu arada, örneğin sevişme sahnelerini çarşafların, perdelerin arasından izleyen kamera, filme aynı zamanda bir "röntgencilik duygusu" da katıyor. İkinci yarıda aşk hikayesi üste çıkıyor ve film tam bir aşk üçgenine dönüşüyor. Bu da belli bir görülmüşlük duygusu katıyor filme... Sonuç olarak çok özgün ve yenileyici bir film değil. Ama gerek anlatımındaki dinamizm, gerekse bir tür "daha güzel Anna Magnani" olan Donatolla Finoccihare'yi tanıma zevki, filmin kendisini izletmesini sağlıyor.
ANGELA
Yönetim ve senaryo: Roberta Torre
Görüntü: Daniele Cipri
Müzik: Andrea Guerra
Oyuncular: Donatella Finocchiaro, Andrea di Stefano, Mario Pupella
İtalyan yapımı
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
