|
 |
 |
 |
|
| Benim adım kırmızı
|
|
Marki ile dedikodusunu yaptığımız Michel Rolland kim biliyor musunuz? Muhtemelen hayır. Oysa Rolland çok şöhretli... Örneğin, geçenlerde Financial Times'da sadece ona ayrılmış geniş bir inceleme yayınlandı. Bazıları Michel Rolland için "guru", "dahi", "sanatçı", "sihirbaz" diyor. Bir şarap danışmanının uluslararası şarap endüstrisi üzerindeki etkisine bakarsanız, belki bu sıfatların tümünü taşımalı... Şu andaki müşteri portföyünde 4 kıta 12 ülkeye yayılmış 100 kadar firma var. Ama faaliyetinin çoğu Bordeaux'da. Moda tabirle gözde bağların hemen hepsi Michel Rolland'la çalışıyor: Chateaux Ausone, Leoville PoyferrPavie, Angelus, Pape Clement, L'Evangile, Canon, Smith Haut Lafitte. Kaliforniya'da da önde gelen şarapçılardan Harlan Estate, Araujo ve Bryant Family. Sonra Mondavi ve Newton da Rolland müridlerinden. Peki, Rolland şarapla ne yapıyor? İşte cevabı: "Şarapları kendi istediğim hale sokuyorum." Rolland'ın şaraplarının, çoğunda başrolde Merlot var. Son 20 yıl içinde Bordeaux'da bir devrim gerçekleştirmiş: İbre daha "modern" ve "içilebilir" şaraplara dönüyor. Bu yeni eğilim ise sadece Bordeaux'lulara etki yapmakla kalmıyor, neredeyse tüm kırmızı şarapları değiştiriyor. Düşünülenin tersine "terroir'a" yani ürünün yetiştiği topraklara büyük önem veriyor, "En iyi şaraba ulaşmak için en iyi üzümleri elde etmeliyim! Büyük bir şarap yapmak için 20 yıl beklemek gerektiğine inanmıyorum. Yuvarlak ve içilebilir şarapların yapımını başlatan ilk insan olmakla övünüyorum." Onu şarap dünyasının yüzyıllar içinde oluşmuş karmaşık ve sofistike dünyasını basitleştirmekle suçlayanlar da var: "Neticede, nereli olduğu okunamayan yumuşak, meyvemsi şaraplar yapıyor." Siz ne dersiniz? Bir kültür kitlelere bu denli açılırsa, anonimleşmesi kaçınılmaz mı?
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
