|
|
 |
 |
 |
Umut Minibüsü
Ahmet Koyuncu her sabah gün doğarken uyanıp Böbrek Vakfı'nda diyalize giren hastalarla hayat arasında köprü vazifesi görüyor. Koyuncu, 10 yıldır yolcularını yaşamla buluşturuyor.
YAŞAM KÖPRÜSÜ
Ahmet Koyuncu, 10 yıldan beri Bahçelievler Belediyesi'nin diyaliz servisini kullanıyor. Haftanın altı günü böbrek hastalarını evlerinden alarak Merter'deki Ahmet Ermiş Böbrek Vakfı'na götüren Koyuncu, hastalar ile diyaliz makinesi arasında 'yaşam köprüsü' görevini üstleniyor. Türk Böbrek Vakfı'nın '2003'ün En İyi Şoförü' seçtiği Ahmet Koyuncu, en büyük korkusunun, çaldığı kapılarda kendini bekleyen hastayı bulamamak olduğunu söylüyor. Yüzünden tebüssümü eksik etmeden yolcularını hastaneye ulaştıran Koyuncu, görevini bir gün bile aksatmadığı için büyük takdir topluyor.
HEPSİ ÇOK YORGUN
Koyuncu'nun görevi gün doğarken başlıyor. Uğradığı ilk durakta onu 41 yaşındaki Zeki Mert bekliyor. İkinci yolcusu ise Zeki'nin 4 yıldan beri diyalize giren ablası Sakine Mert oluyor. 55 yaşındaki Mert, yürümekte zorlanırken, Ahmet hemen onun koluna girip, merdivenleri aşmasına yardım ediyor. Diğer hastalar da binince, umuda yolculuk başlıyor. Ahmet Koyuncu'nun görevi diyaliz sonrasında da devam ediyor. 4 saat diyalize bağlı kaldıktan sonra dışarı çıkan hastalar çok bitkin olduğu için ayakta durmakta güçlük çekiyor. İyilik meleği şoför Ahmet, bu aşamada da hastalara tek tek yardım ediyor.
EMANET EDEMİYOR
Eve dönüş sürecinde yorgunluktan kimse konuşamıyor. Ahmet, onlara moral vermeye çalışarak, evlerine dağıtıyor. Koyuncu, her gün taşıdığı hastalarını ertesi gün yine aynı yerde görmenin umudu ile öğle servisine kadar istirahata çekiliyor. 10 yıl önce bu işe başladığında kendisini çok kötü hissettiğini anlatan yaşam köprüsü şoför,"Böbrek umuduyla yaşayan insanların çaresizliği beni çok etkiledi. Defalarca işi bırakmayı denedim ama başaramadım. Bu işte beni çeken bir şeyler var" diyor. Koyuncu, hastalarını başka şoföre emanet edemiyor. n
Güngör KARAKUŞ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
