Hıncal abi geçen gün bana kızdı ya: "Önce yazı çıkar... İsteyen bir gün sonra cevap verir... Sen nasıl aynı gün eleştiri yazarsın?" Benzeri bir olay dün Hürriyet'te oldu. Yayın Yönetmeni Ertuğrul Özkök, 'Yeni gazetecilik modelleri' başlıklı bir yazı kaleme aldı. Özetle "Abdi İpekçi ve Uğur Mumcu günümüzün genç gazetecilerine örnek olamaz" dedi. Yazıyı bir gün önceden okuyan Emin Çölaşan da ona cevap verdi; Abdi İpekçi ve Uğur Mumcu'nun bugün de model olduğunu söyledi. Ben Özkök'ü haklı görüyorum. Çünkü: 1) Gazetecilikle ilgili bütün olumlu değerler İpekçi ve Mumcu'ya yükleniyor... Onların yaptığı olumsuz işler göz ardı ediliyor... İpekçi ve Mumcu mesleğin yüce şahsiyetleri olarak sunuluyor. İdealleştiriliyor. Adeta 'Gazeteciliğin Atatürkleri' gibi gösteriliyor. Bu gerçekçi bir yaklaşım değil. 2) Daha da önemlisi: İnsanlar tanımadıkları kişileri örnek alamaz ki! Her çağın, her dönemin kendi has model kişileri olur. Gençler onları izler, sever (ya da sevmez) tartışır ve sonuçta, "Ben de onun gibi olmak istiyorum" der. Yani model alma karmaşık bir süreçtir. Bence meselenin esası bu; ayrıntıları tartışırız.
