Cemal Reşit Rey merdivenlerine kadar dolmuştu.. Ben bu salonu hiç bu kadar kalabalık görmemiştim.. Az sonra bu kalabalığın ne kadar doğru bir seçim yaptığı ortaya çıktı. Harika bir konser izledik.. Hani Hikmet Şimşek her yıl yayınlardı ya, Viyana'dan naklen yeni yıl konserlerini.. Heyecanla ama gıpta ile izlerdik. İşte o konserlerden biri İstanbul'a gelmiş.. Birinci bölümde Viyana valsleri.. İkinci bölümde operanın en ünlü aryaları, düetleri.. Üçüncü bölümde müthiş bir çocuklar korosundan yeni yıl şarkıları.. Finalde bütün salon ayaktaydı, bütün salon eşlik ediyordu. Ben klasik müziğin bu ülkede böylesi bir coşku ile yaşandığına ilk kez şahit oluyorum.. İsterdim ki, Şenol Demiröz hakkında şüpheleri olan Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer o gece o salonda olsun ve "Ayinesi iştir kişinin, lafa bakılmaz/ Şahsın görünür rütbe-i aklı eserinde" diyen Ziya Paşa'yı hatırlasın. Cemal Reşit Rey salonu Bedrettin Dalan'ın eseri.. Bu salonu bir kültür merkezi haline getiren, yerleşik orkestra, bale, opera yaratan da İstanbul Belediyesi Kültür Dairesi Başkanı Şenol Demiröz ve onun müthiş destekleri ile CRR Genel Sanat Yönetmeni Arda Aydoğan.. Demiröz ve Aydoğan yıllar süren çabalar sonunda bu mucizeyi gerçekleştirdiler. Atatürk'ün emri ile yazılan ilk Türk operasını yıllar sonra yeniden burada izledik.. Kuvva-i Milliye'nin dünya prömiyeri burada yapıldı. Demiröz alkışlara layık bir kültür adamı. TRT'den yetişme üstelik.. Ve de Türkiye'nin en kritik günlerinde TRT'yi sahipsiz bırakmanın ne olduğunu tartışmaya da gerek yok.. Demiröz'ün kararnamesi bir kere daha Çankaya'da..
