Gençliğimizde, özellikle cami avlularında satılan "Aşk Mektupları" başlıklı kitaplar vardı. Dedelerinden "Kerem ile Aslı"yı, "Arzu ile Kamber"i dinlemiş, okuma-yazmayı askerde "Ali Okulu'nda öğrenmişler için bulunmaz bir hazineydi bu kitaplar...
Adı üzerinde mektup...
Sevgiliye mi yazılacak, bir büyük makama mı?
Yoksa askere gidildiğinde ana-babaya mı?
Hepsinin bir örneği yer alırdı bu kitaplarda, yazana sadece "boşluk"lara adını-soyadını doldurmak kalırdı.
Kültür düzeyinin gelişmesiyle tedavülden kalktı bu kitaplar...
Gerçi, şimdinin iletişim düzeninde mektuba da yer yok ama, o da başka bir mesele...
Ben, mektup yazmayı pek beceremesem de okumasını çok severim doğrusu...
Liseli yıllarımda Kafka'nın sevgilisi "Milena"ya yazdığı mektuplar düşmezdi elimden...
Bugünlerde ise "Gendaş Kültür"den Tülay Evler ve Pınar Öztamur'un Türkçesiyle çıkan Simone de Beauvoir'in "Aşk Mektupları"nı okumaktayım.
Liseli yıllarımızda Beauvoir da Kafka ve elbette Albert Camus ve Jean Paul Sartre gibi kitaplarını elimizden düşürmediğimiz yazarlardandı. Beauvoir, o yıllarda Sartre ile olan ilişkisiyle de bilinirdi.
Ya da biz öyle bilirdik...
Şimdi "Aşk Mektupları"ndan öğreniyoruz ki, Beauvoir Amerika'ya yaptığı bir gezide Nelson Algren ile tanışıyor ve ona âşık oluyor.
Ve bu aşk da 1947'den 1964 yılına kadar mektuplar aracılığıyla sürüyor.
Çoğu "birtanem", "aşkım", "canım sevgilim" hitaplarıyla süslü mektuplardan kısa bir bölüm aktarmak istiyorum.
"Bu Pazar günü sabaha karşı bir kez daha rüyama girdin. Ah! Seni tuzağa düşürmek öyle zordu ki. Kız kardeşim ve kocasıyla New York'a, oradan da tramvayla Wabansia'ya gitmek zorunda kalıyordum. Yuvamızda bekledim, bekledim. Sen gelmeden uyanacağım sandım. Ama geldin sonunda, mutfağa gidip deliler gibi öpüştük. Çalar saatim çalmasaydı ne olurdu bilemiyorum; çünkü kız kardeşimle kocası hâlâ yatak odasında bekliyordu. Bir kez daha küçük fotoğrafımıza baktım, sen öyle canlı görünüyordun ki gerçekten Nelson'ımdın, bir rüya değildin. Önce ön kapıyı, sonra da odamın kapısını, sonra da kollarımdaki yerini bulacağını söylemiştin. Gerçekten bulabilecek misin Nelson?"
Beauvoir, elbette Nelson'a mektuplarında yalnızca aşkını itiraf etmiyor.
Aşkına sadık kalması yanında, İkinci Dünya Savaşı sonrası dünyanın yaşadıklarıyla başta Albert Camus ve Jean Paul Sartre olmak üzre dönemin siyasal ve entelektüel çevresini taşıyor mektuplarının satır aralarına...
"Aşk Mektupları"nı derleyen Sylvie Le Bon de Beauvoir, "önsöz"de "Simone de Beauvoir'un 'mutluluk yeteneği vardı" diyor, "Algren'in ise bir tür başarısızlık sorunu"...
İki ayrı dünyanın iki ayrı kimlikli insanı...
Buluştukları nokta ise "aşk"larının kâğıda dökülmüş kelimeleri...
Aşk çünkü bu, karşılığı olmasa da, mektuplarda yaşansa da güzel...
Aşk, güzel ve güzellik çünkü...
