Memleketi köy köy, kasaba kasaba dolaşıp ahalimize "Ortanın Solu"nu anlatıyordu.. Sesi biraz boğuktu ayrıca o yıllarda ses tesisatları gelişmemişti, bu yüzden ne dediği anlaşılmıyordu..

Paşa'nın ne dediğini anlamayan ahali onu boş boş bakarak dinliyor, dinlerken de "Başımıza bir gelecek var ama dur bakalım.." diye düşünüyorlardı..

Birgün eşimin dedesi ile oturmuş, sohbet ediyordum.. Ankara'daki mallarının çoğunu satıp çocuklarına, torunlarına dağıtmış.. Birazını da kendine ayırmış.. Aklıma dedenin Paris caddesindeki bazı malları geldi..

- "Onları satmadınız mı?" diye sordum..

O tarihte 94 yaşında olan Ahmet dede cevap verdi:

- "Bu sattıklarım şimdilik yeter.. Onbeş yirmi yıl sonra da onları satarım, beş on sene idare ederim.."

Ben alıklaşmış bakarken lafın gerisini getirdi:

- "Eh! Ondan sonra da Allah kerim, dünyaya kazık çakacak değiliz ya!"

İşte "Tasada, kıvançta; hastalıkta, sağlıkta.." diye tarif edilen evlilik kurumunun "ikili nizamına inancımı" orada kaybettim..

Yaptığım kaba bir hesaba göre ben normal hayatımı yaşayıp, kazaya belaya uğramadan bu dünyadan göçtükten sonra eşim en az elli yıl daha yaşayacaktı..

Yaşasın yaşamasına, hem de çok yaşasın da.. İnsanın kendisini zamansız göç edecekmiş gibi görmesi, içinde hicrana sebep oluyor.. Kendi ölümümü düşünüp, arkamdan kendime üzülme olayını ilk böyle yaşadım..

- "Başınız sağolsun.." lafını kime edeceğimi bilemedim..

Sırada Tosun var..

Erdal Bey'in yaşını bahane edip siyasetten uzak durmasına da böyle bakıyorum.. Adım gibi eminim ki on yıl sonra emaneti yeniden devralması gündeme gelecektir..

Ayrıca ileri yaşta dahi devlete hizmet edebilmenin yolları var.. Bu niyette olana hem modern tıp yardımcı oluyor hem de geleneksel tıp..

Ya Keykavus'un yazdığı Kabusname'yi Farsça'dan Osmanlıca'ya çeviren İlyasoğlu Mercimek Ahmet'in çevirisinde gördüm.. Veya Dürrizade İsmail Efendi'nin Dallakname-i Dilküşa'sını çeviren Murat Bardakçı'nın kaleminden okudum..

Çok yaşlı bir vezirden ümidini kesmeyen tabipler, onun Divan'a devam edemez hale geldiğini görünce:

- "Tedbiri vardır devletlim.." demişler..

Nedir diye sorunca da anlatmışlar.. Vezirin de aklı yattığından, bu vazgeçilmez devlet adamını gençleştirecek tedbiri uygulamışlar..

İki genç cariye bulup o gece vezirin yatağına getirmişler.. Cariyeleri çırılçıplak soyduktan sonra birini vezirin önüne, diğerini de arkasına çıplak yerleştirmişler..

Sonra üçünü uzun bir kumaşla "sosisli hamburger" gibi sıkıca sarmışlar.. Tedbire göre cariyelerin geçliği, vücut ısısı; sabaha kadar birlikte yatacakları vezire geçecek.. Devletli canlanıp, ahaliye hizmet edecek..

Vezir hazretlerini sabaha cansız bulmaları sistemin başarısızlığından değil.. Kadersizin ömrü yetmemiş.. Ömür yetmeyince tedbir kaç para?

Fikrimce asırlar öncesinden kalma bu tedbir bizim sosyal demokratlar için de çaredir.. Erdal Bey dahil, ileri yaştaki bütün liderlere uygulanabilir..

Son bir notum var:

Gazete haberlerine göre Erdal Bey "Ben yokum ama sosyal demokratlar için ideal bir lider adayı var.." demiş ve Sabancı Üniversitesi Rektörü Tosun Terzioğlu'nu işaret etmiş..

Bu Tosun ismi netamelidir ve liderliğe uygun değildir.. Duvar yazılarından sabıkası var bir kere..

"Liderimiz Tosun.." diye başlayan bir seçim sloganı vatandaşı durduk yerde tahriklendirir, ters teper..

Bu Tosun vakti zamanında Almanya'da da şube açmaya çalıştı.. "Türkiye'deki Tosun Almanya'da da hizmetinizde.." diye bütün umumi tuvalet duvarlarını donattı, yine tutunamadı..