Türkiye'ye 3.1 milyar dolar gönderen IMF takdir ifadeleri yanında uyarılarda da bulundu.

IMF Birinci Başkan Yardımcısı Anne Krueger'a göre 2002'de GSMH'nın yüzde 6,5'u kadar faiz dışı fazla hedefinin tutturulması kritik bir önem taşıyor.

Merkez Bankası'nın bağımsızlığı, bankacılık sistemindeki iyileştirme, bütçe dışı fonların tasfiye edilmesi, özelleştirme alanındaki düzenleme, iyi bir alt yapı oluşturdu.

Ama bunlar yeterli değildir.

IMF bu fırsatların özelleştirme alanında cesaretle kullanılmasını, mali şeffaflığı artıracak olan yeni İhale Yasası'nın kısa zamanda geçmesini, tarım sübvansiyonlarında yeni bir reform yapılmasını tavsiye ediyor.

En hardallı uyarı da şu:

"Kamu sektörü istihdamında ve kamu sektörü maaş düzenlemelerinde sınırlamaya gidilmesi gerekiyor.."

Bütün ülkeyi kasıp kavuran ekonomik kriz Ankara'ya uğramadı. Yapılan bir araştırma, öteki kentlerde satışları yarı yarıya düşen büyük mağazaların Ankara'da pek etkilenmediklerini gösteriyor.

Çünkü hazineden geçinenlerin maaşları enflasyon oranında artarken, millet fakirleştiği, ekonomi küçüldüğü halde "refah payı" bile alıyorlar!

Üreten, vergi veren özel sektör yüzbinlerce çalışanı işten çıkardığı halde Ankara memur almaya, 300 bini aşkın lojmanı, 100 bini aşkın makam aracını çoğaltmaya devam ediyor.

Bütün bunlar yetmiyor gibi siyasetçiler, şike tayinlerle torpilli bürokratların maaşlarını yükseltecek tertiplerden vazgeçmiyor.

Ankara'dakiler, ekonomiyi asıl bu hantal ve müsrif devletin batırdığını göremiyor.

Küçülme mecburiyetini, gelen son paralar da uçup gittikten sonra mı görecekler?

Dışardan gelen son para desteğini hak etmediğimizi, bunun Bin Ladin terörüne karşı açılan savaşın piyangosundan çıktığını herkes bilmelidir.

Hükümeti, IMF'nin iltifatları değil, uyarıları motive etmelidir.

İntikamcılar korosu..

Ekonomik suçları DGM kapsamından çıkaran yasanın veto edilmesi, adaletin kılıcını kişisel bir intikam aleti gibi gören kimilerini çok sevindirdi.

Hem temel hak ve özgürlükleri güvenceye alan son Anayasa değişikliklerini alkışlayacak, hem de CMUK'la getirilen çağdaş savunma haklarını uygulamayan DGM'lerin çığırtkanlığını yapacaksınız.

Türkiye için kara bir sayfa olan "Varlık Vergisi" dönemi, demek ki bazı kafalarda hâlâ özlem olarak yaşıyor.

Bu utanç verici bir çelişkidir.
Herkese eşit ve adil bir yargılama hakkı getirmeyi hedefleyen yasaya, intikamcı ve kışkırtmacı bir koro halinde karşı çıkanları ikna edemeyiz. Ama Nazilere karşı eylemleriyle tanınan Alman ilâhiyatçı Martin Niemöller belki bu iyiliği yapabilir:

"Önce sosyalistler için geldiler, ben sosyalist olmadığım için sesimi çıkarmadım. Sonra sendikacılar için geldiler, sendikacı olmadığım için sesimi çıkarmadım. Sonra Yahudiler için geldiler, Yahudi olmadığım için sesimi çıkarmadım. Sonra benim için geldiklerinde, benim için sesini yükseltecek kimse kalmamıştı.."