Bana, "hukuk nedir" diye sorsalar, yanıtım şu olurdu: - Beyinsel bir tutarlılık lezzeti...

Parlamentoların yaptığı yasalar; "pozitif hukuk" dediğimiz, toplumun gereksinmelerinden doğan bir hukuk terziliğidir.

Yargıçlar, savcılar, avukatlar, noterler, bürokratlar; toplum içindeki ilişki ve çatışmaları, hukuk terzihanesinden çıkmış modellere göre düzenlemeye çalışırlar.

Genellikle dünya kamuoyunda "hukuk" denince; uygulanmakta olan yasalar; yani "pozitif hukuk"; yani hukuk terziliği gelir akla...

Bir de "hukuk terziliği" yerine; durmadan top top "hukuk kumaşları"nı açan, hukuk fakülteleri vardır...

Yasa uygulayıcıları, "olabilen hukukla"; hukuk bilimcileri "olması gereken hukukla" uğraşırlar...

Beyinsel bir tutarlılık lezzetidir, olması gereken hukukla uğraşmak...

Maalesef bu tür konuları; esprisi, paradoksu ve estetiğiyle bir okyanus albatrosunun göksel ahengi içinde, saatler boyu konuşabileceğiniz damıtılmış az dosta rastlıyorsunuz ömrünüz içinde...

Bazen Yargıtay Başkanı Doç. Dr. Sami Selçuk'la, uzunca sayılacak konuşmalarımız olur telefonda; bir medeni cesaret simgesi olan Sami Selçuk'la...

Tıpkı can dostum Prof. Dr. Orhan Güvenen'le olduğu gibi...

Ciğerlerime mutluluk oksijenleri dolar...

Sığlıklarla, ucuz kurnazlıklar ve basmakalıp demagojiler epidemisinden kurtulmuşluğun ışıklı hevenkleri yanar, gelip geçen ömrün "var olma" bahçelerinde...

Hukuk bir formasyondur, bir yaşam biçimlenmesi...

Hukuku "tüm insanlığın huzurunu güvence altında tutan evrensel ilkeler matematiğidir" diye tanımladığımızda..

Aşılmakta olan "ulus-devlet" döneminin, "egemen sınıf" çıkarlarına göre ayarlanmış yerel "pozitif hukuk"u da; evrensel boyutlu "hukukun üstünlüğü"yle, yani "hukukun evrensel ilkeleri"yle bütünleşecektir...

Uganda, Peru, Japonya, Türkiye; insanlık için ortak bir hukukun biçimlenmesi içine girecektir...

Bunları ütopik bir fantezi gibi görebilirsiniz şimdi...

Oysa insanoğlu gerçekleşemeyecek bir rüyayı, düşünemez de...

Beyinsel aristokrasiye boşverin...Önce bol para kardeşim, bol para...

Picasso, aklını paraya taktırmış, pragmatik esintili sıradan bir angut değildi; bol parası yok muydu?

Mozart şimdi sağ olsa, bol parası olmayacak mıydı?

Arthur Miller'ın bol parası yok mu?

Bill Gates de, öyle değil mi?

20. Yüzyıl'da "var olma" çiçekleri açanlar, "varlıklı olma" derdine düşmüşleri, parasal açıdan da köküne kadar naniklediler...

Diyeceksiniz ki: - Türkiye henüz bu kriterlerin çok dışında...

Türkiye, "beyinsel aristokrasi" çıtalarıyla, kazançlarının çok dışında; yoksa "önce bol para kardeşim, bol para" hırslarının çok içinde..

Türkiye "külfet-nimet" denklemlerinin çok dışında; yoksa "kestirmeden köşeyi dönüverme" kurnazlıklarının çok içinde..

Türkiye "evrensel hukuk"un çok dışında; yoksa "egemen sınıf çıkarlarını koruyan oligarşik yasalar"ın çok içinde..

Şartlı refleks üstündeki çalışmalarıyla Nobel ödülünü kazanan Rus bilimci Pavlov, çalışma disiplinine aşırı meraklıymış.

17 Ekim 1917 günü, yani Sovyet ihtilalinin başladığı gün, asistanı 15 dakika geç gelmiş laboratuvara...

Pavlov:

- Niye geç kaldınız, demiş.

- Efendim Rusya'da ihtilal oldu...

Pavlov:

- Size ne bundan, demiş.

Sabahtan akşama Türkiye'den çok, mesleğini düşünenlerin sayısı; sabahtan akşama Türkiye'yi düşünen mesleksizleri, üçe-beşe katlamış olsa; 21. Yüzyıl'ın en gelişmiş kadroları çıkardı buralardan da...

40-50 yıl sonra yine çıkar... Enseyi karartmayın...