Denktaş "doğru" dedi:

- Bu konu çok önemli... Ben bunları Sayın Ahmet Necdet Sezer ile Sayın Bülent Ecevit'e söyledim... Türkiye bu fırsatı değerlendiriyor ama... Bence daha aktif, daha dinamik, daha agresif olmalı.

Çiller de konuşması sırasında birkaç kez, "dinamizm... Ataklık" gibi sözler etti.

Ve yine birkaç kez "şunları" söyledi:

- Sakın yanlış anlamayın... Bir koyup beş almaktan falan bahsetmiyorum... Ama büyük devlet gibi hareket edelim... İnisiyatif alalım... Türkiye bugün bunları yapamıyor... Türkiye sürükleniyor.

"Tanımadığımız biri" kolumuza girdi:

- Birşey söyleyebilir miyim?

- Buyrun.

- Sizinle aynı uçakta geldik... Tansu Hanım'la konuşmanıza kulak misafiri oldum.

- Kıbrıslı mısınız?

- Eskişehirliyim... Çocuğum Kıbrıs'ta okuyor... Ona geldim.

- Bana ne söyleyeceksiniz?

- Ben Tansu Hanım'a oy vermedim... Fakat size "hükümet olayların peşinden sürükleniyor" dedi ya... Doğru söyledi.

Tansu Hanım bir ara "bunlar Türkiye'yi dondurdular" dedi.

Sonra...

Sözlerini düzeltme ihtiyacını duydu:

- Hayır, hayır, geri götürdüler.

Ve "önerisini" söyledi:

- Bir, bu hükümetten kurtulmak şart... İki, bunun yerine bir geçiş hükümeti kurulsun... Hepimiz katkı sağlar, elimizi taşın altına sokabiliriz... Üç, geçiş hükümeti Türkiye'yi 2002 ilkbaharında seçime götürsün.

- Söylemesi güzel de... Ya yapılabilirliği?

Prof. Çiller:

- Ama yapılabilmeli... Bu iş Meclis'te çözülmeli.

- Diyelim ki geçiş hükümeti modeli gündeme geldi... Kim başbakan olacak?

- Bunlar ayrıntı... Azınlık da olabilir... Dört partili de... Yeter ki dış politikada inisiyatif alacak, ekonomide de direksiyonu iyi tutacak bir siyasi irade gelsin.

Ayağa kalktık.

"Kapının açılmasını" beklemeye başladık.

İşte bu sırada, yine tanımadığımız bir bayan yolcu "Yavuz Bey" dedi: