Başkan Bush, uluslararası terörün kökünü kurutma gerekçesiyle başlatıverdiği garip bir dünya savaşının ilk kara harekâtını, radikal İslamcı Taliban'a karşı gerçekleştirmeye sıvanadursun...
Bendeniz de çoktandır, "doktorcuk" olmayan; mesleğiyle bütünleşmiş, ortopedist gerçek bir doktor bulmaya çalışıyordum.
Son aylarda, hastalarını hemen pahalı sağlık testlerine yönlendirerek, yüzde 30 komisyon almaya kalkan, bazı "doktorcuk"lardan gözüm çok yıldı... Hangi hastahaneye güvenebileceğimi dahi, kestiremez olmuştum.
Kendi gençlik yıllarında dünyanın çok daha güzel olduğunu söyleyen yaşlılarla dalga geçer dururdum... Çünkü bilirdim ki yaşlılar, aslında kendi gençliklerinin özlemiyle, bugünkünden daha güzel bulmakta ve özlemektedirler eski dünyaları...
Şimdi artık ben de, 40 yıl önceki doktor dostlarımı özlüyorum. Hüsnü Göksel'i özlüyorum, Hüsamettin Gökay'ı özlüyorum, Gürbüz Barlas'ı özlüyorum..
Mesleklerini bir yaşam aracı olarak değil, bir yaşam amacı olarak benimsemiş, bir tıp vürtüozuydu onlar...
Dostluklarının lezzeti de bir gökkuşağı ihtişamındaydı, mesleklerine olan tutkuları da..
Neyse ki, dostluğuyla övünebileceğim Prof. Dr. Muzaffer Öztürk'ü tanıdım... O da, gençliğimin gerçek doktorları familyasından, bir kardiyoloji mücevheri...
Ve son olarak da gerçek bir doktorla daha tanıştım; ortopedist Prof. Dr. Nişan'la...
Afganistan'da kara harekâtı başladı mı başlamadı mı; henüz bilmiyorum... Sovyetler'in Allahsız Komünizmi'ne karşı; Washington'un, değişik iddialardaki İslam siyasetçileriyle de işbirliği yapma taktikleri; sonunda geldi yine kendi ayağına dolaştı...
Ayağına dolaştı, çünkü komünizm; şu veya bu toplumun, başka toplumlardan kopuk olarak benimseyebileceği siyasal bir rejim değil; milyarlarca ve milyarlarca galaksiden oluşan Kozmos'un kendi düzenidir. Miniminnacık Arz yuvarlağı üstünde yaşayan insancıklar, Kozmos düzeninin dışında kalabilirler mi, kalamazlar mı; sorun bundan ibarettir..
İnsanlık tarihindeki değişim çizelgesine bakıldığında, kalamayacakları da çıkar ortaya; her ne kadar Washington, şimdilik bunu görmezlikten gelse de.
Ben küçükken, ciciannem kısa tombul bacaklarından yakınır dururdu. Köşkün merdivenlerinden inip çıkmaya çalışırken, ahlanıp vahlanırdı boyuna...
Bir süredir aynı duruma düşmeyeyim mi ben de?
Belimin ortasından sol ayağıma doğru uzanan, tuhaf bir ağrı-sızı karışımı... Ve yürürken, özellikle de merdiven çıkarken, gövdemi yeterince taşıyamayan sol ayağım...
Bir süre Michigan Üniversitesi'nde "sanat ve hayat" üstüne dersler vermek için Amerika'ya giden Ahmet Altan; yazılarından ötürü İstanbul'da yargılandığından, beş-on günlüğüne dönüp geldi Amerika'dan...
Ve beni Ortopedist Prof. Dr. Nişan'la tanıştırdı...
Ayakkabılarımı çıkarıp, uzandım muayene yatağının üstüne... - Sağ ayağınızı kaldırın... Sol ayağınızı kaldırın.. İki ayağınızı birden kaldırın... Yüzükoyun dönün... Sağ ayağınızı yere doğru sarkıtın...
Ve Dr. Nişan, sol kolumu belimin arkasından tutup, elimi şöyle hızla bir çekince...
Omurgamın alt bölümünde bir tık sesi...
Oh yahu, gözüm açıldı yahu...
Ters bir biçimde ağırlık kaldırmak nedeniyle... Bel fıtığı benzeri, bir bel kayması...
Çaresi; her saat başı, yüzükoyun yere uzanıp, elleri arkadan bel üstünde bağladıktan sonra, beş kez başla göğsü kaldırmak... Adale gevşetici ve ağrı kesici ilaçlar...
Afganistan'da harekât sürüyor olmalı... Amerikan silah firmaları bayram ediyorlar...
Liliput "doktorcuk"ların pragmatizmine kulak asmayan, gerçek ve genç bir doktor daha tanıdım. Dr. Bülent Yalazkan; Göz Hastalıkları Uzmanı...
İnsanın, güveneceği gerçek doktor dostları olması, öyle bir rahatlatıyor ki yüreğini... Bilmiyorum, onlara şükran borcumu ödemeye, benim de bir ömür "yazıya" layık olmaya çalışmam, yetecek mi?
Magazin
