Dünyada iþlenen bütün suçlarýn ardýnda bir sebep olduðunu; nasýl herhangi toplumsal ya da psikolojik sebep iþlenen bir cinayet ya da hýrsýzlýk için hafifletici sebep olamýyorsa; ABD'nin dýþ politika hatalarýnýn da teröristler için gerekçe olamayacaðýný bilenlerdenim. Ayrýca, teröre karþý mücadeleyi terörü yaratan sebeplerle mücadeleye indirgeyerek teröristin paçasýný kurtarmasýna hizmet edenlerle de birarada olamam.

Bir liberal olarak, "terörün kaynaklarýný kurutmak için" önerilen bütün önlemlerin, aslýnda terör korkusu hiç olmasa da; demokrasi gereði, özgürlükçülük gereði yapýlmasý gereken þeyler olduðunu bilirim.

Peki o zaman neden "savaþ"a karþý "suçla mücadele"yi savunuyorum?

Çünkü teröre karþý en güçlü ve en geniþ cephenin, ancak bu yolla saðlanabileceðini düþünüyorum.

11 Eylül saldýrýsýndan bu yana verilen tepkiler, uluslararasý hukuka uygun bir mücadele yöntemi benimsendiðinde, uluslararasý toplumun insanlýk suçu olarak tanýmlanan terör suçuna karþý en geniþ cepheyi kurabileceðini gösteriyor. Sýrtýný böyle güçlü bir cepheye dayayan, þimdikinden çok daha geniþ yetkilerle donatýlmýþ bir uluslararasý polis; teröre karþý mücadele için özel yasalarla tahkim edilmiþ uluslararasý mahkemeler, terörün para kaynaklarýný kurutmak üzere harekete geçmiþ mali yönetimler... Ve teröre karþý bilinçli kitleler... Ancak böyle bir birleþim, ancak böyle meþru ve haklý bir mücadele çizgisi terörün çanýna ot týkayabilir.

Liberal demokrasi, öyle bir sezonda modasý geçip de evdeki temizlikçiye verdiðimiz vatkalý ceketlere benzemez. Ýnsanlýk tarihinde yaþanan nice gelgeç fikir modasý karþýsýnda direnmiþ ve artýk klasikleþmiþtir.