Yorgunuz!

Büyük olaylar, darbeler, heyecanlar yaşadık; her seferinde kurtuluyoruz, "makus talihi" yeniyoruz sandık; kanımız kaynadı, umutlarımız tazelendi; ama o kadar büyük düş kırıklıkları yaşadık ki, artık yorulduk.

Sonunda anladık ki; bu yöntemlerle siyasi kadrolar değiştirilemiyor, yolsuzlukla başa çıkılamıyor, kültür çürümesi tersine çevrilemiyor, canilerden hesap sorulamıyor.

İyice öğrendik ki; "negatif seleksiyon" bu düzenin dokularına işlemiş; kötü iyiyi kovuyor, ayaklar baş, başlar ayak oluyor.

Siz istediğiniz kadar uğraşın, didinin, kendinizi paralayın, hiçbir şey değişmiyor.

Milyonlarca kişi sokağa dökülse bile Ankara bildiğini okuyor.

Temel kurallara ve başka ulusların deneyimlerine boş verip "iyi siyasetçi" aramaya koyulduğumuz için bunlar başımıza gelmekte.

Sisteme hiç dokunmadan, bir takım kurnaz siyasetçilerin bizi kurtarmasını istiyoruz.

Bunun mümkün olmadığını öğrenene kadar da başımızı o kayadan bu kayaya vurmaya devam edeceğiz.

İşte bizim bilmediğimiz ve bir türlü öğrenmediğimiz altın formül bu.

Siyasetçilerin iyi niyetine güvenmek yerine, onları sivil ve çağdaş bir anayasaya zincirlememiz gerektiğini bilmiyoruz.

Ama bütün gelişmiş uluslar biliyor.

Zaten bildikleri için de gelişmeye devam ediyorlar.

Er geç biz de bu noktaya geleceğiz.

Biz de olgunlaşıp, sorunun sistemden kaynaklandığını öğreneceğiz.

Ülkenin iyi yönetilmesinin o kadına, bu adama değil, sağlıklı bir anayasaya ve kuvvetler ayrılığına bağlı olduğunu kavrayacağız.

Meclis'te hazırlanan ve halkın karışmadığı bu anayasa, hiçbir zaman bir toplum sözleşmesi yerine geçmeyecektir ama yine de iyi.