Biz de burada, siyaset ve medya sosyo-psikolojisi bakımından siyasetçilerin soyadlarının, halkın ve elbette medyanın ilgisini çekmekteki rolü üzerinde duracağız. Bizce, bu iki sayın siyasetçinin soyadları, kendilerine büyük şans sunuyor.

Sayın Tantan'ın vurdulu kırdılı (yani aşağı yukarı öyle sayılan ) bir mesleğin mensubu olması, ona siyasette ve icraatlarında önemli bir destek ve ayrıcalık tanıdı. Açıklamaları ve operasyonları, bu sayede daha da ses getirir oldu.

Sayın Derviş ise daha da şanslı. Kemal adı gibi, bu topraklarda insanlara güven veren adların sayısı sınırlıdır. Hele de bin yıldır Türk - İslam kültürüyle yoğrulmuş Anadolu insanı için "derviş" sözcüğünün sunduğu sıcaklık ayarında bir ikinci isim bulmak çok zor. Yani iki sayın siyasetçimiz de bırakın sayfaları, ekranları, "yeni oluşum" için "ismen" de son derece şanslı durumda. Ancak bu şanslarının bir sınırı var.

Hiçbir sayfa sekreteri, soyadı Karamanoğlu ya da Tokatlızade olan birini sekiz sütuna çekmek istemez. Çoğu zaman, adın kısa olması da yetmez. Fark gerekir. Yoksa da, halk çaresini bulur. Siyasetçileri adeta yeniden tescil eder...

Sayın Recep Tayyip Erdoğan'ı, "Tayyip", Sayın Mesut Yılmaz'ı ise halkın hep "Mesut" diye anması bu yüzdendir.

Gerçi birincisine gönül verenlerin bu sözcüğü "iyi , hoş" anlamına geldiği için, ikincisine bel bağlayanların ise, bunu onun "mutluluk ve bahtiyarlığı" için yeğlediklerini düşünmek de mümkün. Ama bu durumun şimdilik bir istisna olduğunu kabul etmek gerek.

İkisi de belli bir birikimin, deneyimin ve özel duyarlılıkların insanı... Bu ülkeye sunmak istedikleri hizmetler, bu ülke halkının da onlardan beklentileri çok yüksek.

Ama ne yazık ki, attıkları her adımın sıkboğaz edilircesine izlenmesi, üstelik bunun, olur olmaz ve suyuna tirit yorumlarla, yakıştırmalarla yapılması, onları kamuoyu gözünde aşındırmakta, sıradanlaştırmaktadır. Sayın Derviş'in (ve eşinin şeceresi) giydikleri pabuçların markasına kadar cümlemizin malumu. Tantan'ın da öyle.

Keşke medyamız biraz bu halka himmet etse de; bu iki sayın siyasetçimizi, kendileri "hazırız!" diyene dek, dayanıklı medyatik tüketim malzemesi yapmaya biraz ara verse.