Ve şehitlerin "ikindi vakti kılınacak cenaze namazı için" hazırlıklar sürerken...

Kocatepe Camii'nin avlusuna sanki bir bomba düştü.

Herkes "yeni bir acı haberle" sarsıldı:

- Mürted'den havalanan bir CASA uçağı daha düştü.

Mürted, Ankara'nın batısında.

E-5 karayolundan "Saray beldesine... Mürted'in girişine" kadar gittik.

Gazeteciler, TV kameramanları, naklen yayın araçları çevreyi kuşatmıştı.

Herkes "yüksekçe bir yere" çıkıyor, Mürted Ovası'na bakıyordu.

Yemyeşil bir ova...

Uçak fabrikası... Askeri tesisler... Lojmanlar... Uçak sığınakları... Pist.

Jandarma kimseyi "içeri" sokmuyordu.

Gelip geçenler... Yolcular... Kamyoncular... Selanik'ten Ankara'ya "19 Mayıs koşusu yapan atletler" bize soruyorlardı:

- Ne oldu?.. Nasıl oldu?.. Kurtulan var mı?

Zira Mürted "oraya doğru uzanıyor... Pistin bir ucu oralarda... Uçak, o civara düşmüş."

Sincan'ı... Fatih Mahallesi'ni... Şehit Üsteğmen Hasan Şahan Kışlası'nı geçtik.

Sağda "Akıncı" tabelası vardı.

Oraya saptık.

Çoğlu Köyü'nü geçtik.

Köylü kadınlar allı morlu giysiler içinde, tarlaları çapalıyorlardı.

Gittik, gittik, gittik.

"Bir yerde" yolumuza jandarma çıktı:

- Dur!

Ovanın ortasında "medya ordusu" bekliyordu.

Herkes "içeri girmek... Enkaza ulaşmak" derdindeydi.

Bu sırada, Mehmetçik'e sorduk:

- Nasılsın?

- Sağol!

- Ovanın ortasında... Burada... Ne yapıyorsun?

- Vatanı bekliyorum!

Yeniden, kent merkezine döndük.

Kocatepe "mahşer yeri gibiydi."

Cenaze namazını "iki hocaefendi birlikte" kıldırdılar:

Diyanet İşleri Başkanı ile Kocatepe'nin İmam Hatibi.

Sonunda dediler ki:

- Şehitlere, hakkınızı helâl ediniz?

Meydandan "gök gürültüsü gibi bir ses" yükseldi:

- Helâl olsun.