"Ne zaman düze çıkarız" diye..

"Yol zor" demişti, "Önümüzdeki iki - üç ay çok zor" demişti...

"Yaz başı toparlanmaya başlarız" demişti...

"Dikkatli olursak Eylül gibi de rahatlamaya başlarız" diye eklemişti.

Bakıyorum da, Derviş'in gelecekle ilgili tahminleri tutuyor.

Hatta dolar tahmini de tuttu.

En bilmece yumağı durumda ne olacağını söyledi.

Şimdi merak ediyorum...

Bir yıl sonra ne olacak!

Beş yıl sonra ne olacak?

On yıl sonra ne olacak!

Ve yapılan tahminin tutması için neler olması / neler olmaması gerekecek!

Ve çok derinde artık tahminler tutsun istiyorum!

Sonra olmadı!

Şimdi ne olacak?

SABAH ekonomi yazarı Abdurrahman Yıldırım'a sordum...

"Borsa 10 yıl sonra ne olur" diye...

"Bu ay değil, altı ay değil... 10 yıl sonra..." diye söylendikten sonra soruyu beğendi, bu konuda bir yazı yazacağını söyledi!

fSabır taşı olmadığım için, tahmininin borsadaki 10 liranın 40 lira olacağı (dolar bazında) yolunda olduğunu yazayım....

Yani "Bugün borsadaki 10 dolarlık değer, 10 yıl sonra 40 dolar olur" diyor. Bu sonuca nasıl geldiğini kendisi anlatır da...

Borsa endeksi mecazi zaten, daha zengin, mutlu bir Türkiye'nin endeksi olarak kullanıyorum.

Yani özel sektörün A takımı bakanlıkları mı paylaşacak?

O bakımdan da İtalyan örneği, son derece izlemeye değer bir örnek!

Belki bir süre sonra "Amerika'yı baştan keşfetmeye gerek yok" yerine "İtalya'yı baştan keşfetmeye gerek yok" diyeceğiz.

Aslında umutluyum...

Belki refah ülkesi vatandaşı Amerikalılar kadar çalışkan değiliz...

Japonlar kadar (ve genelde Uzakdoğu) çalışmadığımız da bir gerçek...

Ama bir de İspanyol'a ve Yunan'a bakın...

Vallahi biz onlardan daha çok çalışıyoruz.

Belki bir hatamız, fazla zeki olmak (veya kendimizi öyle sanmak)...

Bizde her kafadan bir ses çıkıyor, işler duruyor.

Başka yerde zekiler ne yapılacağını söylüyor, gerisi yapıyor.

Gerçi şimdi biz buna "Derviş modeli" diyoruz...

Bakın sonuçlar fena olmuyor!

Fakat Zülfü Livaneli'nin kitabını yazdığı gibi, "Orta zekâlılar ittifak yaparak zeki adamları yer" teorisi bir memleket gerçeği olduğuna göre...

İşin bir sisteme oturtulması gerekiyor.

O sistemin en önemli unsuru da şeffaflık.

Şeffaf olunca hayat; sistemi aldatarak zengin olmak formülünden, sisteme göre hareket ederek zengin olmaya dönüyor.

Amerika'ya girerken adama kağıt doldurturlar, "Üzerinde 10 bin dolardan fazla 'cash' para var mı" diye...

Bizim Türkler'de vardır, oldum olası o kağıtta "Var" şıkkını işaretlemezler.

Sonra 40 yılın başı da olsa, gümrükte 10 bin doların üzerinde parayla yakalandıklarında...

Ayıkla pirincin taşını...

Önce "Me speak no Engish" numaraları, sonra şakır şakır bir İngilizceyle "İşaretlersem başıma iş gelecek sandım" açıklamaları.

Oysa esas işaretlemezsen başına iş geliyor.

Doğruyu söyle, başına iş gelmesin!

Bankada para işlemi yaparken vergi numaramızı da soracaklar...

Önce biz başlayacağız -eski alışkanlık- "Yahu evde bir yere birkaç dolar koyalım belli mi olur?"

İlle sistem dışı olmak için bir dürtü var!

Çünkü bu güne kadar sistemsizliği yaşamışız, sistemsizliği avantalamışız.

Sonra Marlboro gibi olacak, millet saklayacağına masanın üzerine koyacak...

"Bir milyon dolarım var, alın terimle kazandım" diyecek ve ekleyecek "İşte vergi numaram!"

Bu sefer sistem, Özal döneminde eksik kalan, ahlaki erozyona da tedbir getiriyor.

Hayırlı olsun!

Yine de biri, bir yıl sonrasından...

Bir de beş yıl sonrasından bir kare gösterse de, neler olacağını anlasak...