Ecevit'in tarihi kişiliğine yakışan, halkın değişim taleplerine cevap veren bir kongre olmadı dünkü DSP kongresi..
Türkiye'de siyaset için deniz bitti.
Değişime direnmenin müeyyidesi sadece partileri değil demokratik rejimi de tehdit ediyor. Böyle bir ortamda Ecevit birikiminde bir solcu liderden, millete umut ve heyecan veren kararlar ve projeler açıklamasını beklerdik.
Kendisinden sonra DSP'ye kurumsal bir kimlik kazandırmak için ne yapacaktır; bunun cevabını beklerdik.
Beklentiler cevapsız kaldı.
Aydın Milletvekili Sema Pişkinsüt'ün Ecevit'e karşı adaylığını koyması, yürekli fakat eksikli bir teşebbüstü.
Pişkinsüt bu hareketiyle DSP'nin parti gibi parti olmasını istemişti.
Ama tabana mal edilmemiş, kadrosu oluşmamış ve projelendirilmemiş bu prematüre hareket, Demokratik Sol Parti kurultayının demokratik kalitesini yükseltmeye yaramadı.
Adaylığını ve konuşma talebini kabul ettirmek için çırpınırken Sema Pişkinsüt'e çıkarılan zorluklar ise utandırıcı, umut ve güven kırıcı oldu.
DSP konumundaki bir sol parti, sistemi tıkayan ve halkın değişmesini istediği partiler ve seçim yasaları konusunda ne düşündüğünü, yolsuzluklarla mücadele alanında milletvekili ve bakanlar kurulu üyelerinin dokunulmazlıkları hakkında ufuk açıcı bir rol üstlenmek zorundadır.
DSP "yasal gereklilik yerine gelsin" ve "adet yerini bulsun" kurultayı yapmıştır.
Ecevit tarihe karşı yüklendiği borçlarını hiç değilse bundan sonra kurultayda seçilmiş yetkili kurulları çalıştırarak ödemelidir.
İstanbul'da taksi gasp ederken yakalanan iki kişi, polisi TİKKO'nun elindeki güdümlü füzelere götürdü.
Terör örgütü, ısıya duyarlı bu füzeleri 1 Mayıs'ta kullanacak ve polis helikopterlerini düşürmeye çalışacaktı. Ve turizm mevsimi başında Türkiye'nin ekonomik menfaatleri yıkıcı bir darbe yiyecekti.
Uğursuz niyetler taşıyan vatan hainlerini polisin eline düşüren rastlantıya Allah'ın bir lütfu olarak şükredebiliriz ama kamu güvenliğinin garantisi sayamayız.
Terör kontrol altına alındı.
Komünist örgütlere yardım eden Kuzey komşularımız değişti ve bundan vazgeçti. İdeolojik soygunlar artık görülmüyor.
Buna karşılık güvenlik güçlerinin teröre karşı tecrübesi ve etkinliği çok arttı.
Tüm olumlu gelişmelere rağmen bu örgütler, varlıklarını nasıl sürdürebiliyor, nereden besleniyor? Güdümlü füze edinecek gücü ve rahatlığı nasıl bulabiliyor?
Olay, istihbarat birimlerinin etkinliği ve yeterliliği konusunda güven sarsıcı şüpheler uyandırmıştır.
Devlet bu zaafını hemen gidermelidir.
Terörü lânetlemek marifet değil.
Türkiye artık terör eylemini önceden haber alarak önleyen bir istihbarat etkinliğini kazanmak zorundadır.
Magazin
