Nüfusu 650 bin dolayında. Büyük çoğunluk Slav olduğu için, "kardeş cumhuriyet" Sırbistan ile aynı dili ve aynı dini paylaşıyor. Ama yine de farklı tarihsel kökten geldikleri iddiasıyla bağımsız devlet fikrinden vazgeçmiyorlar.

Bu seçimlerin ayrılığa gidecek yolu açacağı ve Anayasa'ya göre bir referandum yapılarak Sırbistan'dan kopulacağı bekleniyordu. Bu beklenti ertelendi. Ama bugünkü Cumhurbaşkanı Cukanoviç, bu hedeften vazgeçmeyeceğini yeniden ilan etti.

Karadağlılar nüfusu 20 milyonu aşan Belgrad merkezli Sırbistan'ın kendilerini tarih boyunca sömürdüğü, şimdi de federasyon ve demokrasi görüntüsü içinde bunu sürdümek istediğ inancında.

Bizim Üsküdar'ın yarısından bile küçük olan Karadağ'ın bu bölünmüş, etnik, dinsel ve siyasal yapısı bağımsız devlet iddiasını zerre kadar engellemiyor.

Balkanlar için zaten bu ayrı devlet kurmak, adeta bir moda. Çarpık milliyetçi ve dinsel emellerin beslediği, insanlık dışı soykırımların öcünü almaya yönelik, bir tür tarihle rövanşı oynama modası.

Türbenin çevresinden Tuna ve Sava nehirlerinin bizim Boğaziçi ile Marmara Denizi'nin kavuşmasını anımsatan kucaklaşması izleniyor. Buraya Sırplar "Kalemeydan" diyorlar.

Biraz aşağılarda kümbeti andıran evvel zaman yapıları var. Burası da "Barutana".

Burçaların birinin altında "Kafana" tabelası okunuyor. (Sırp kahvehaneyi böyle kısaltabilmiş. Keşke bizde Cafe uyuzluğu yerine Sırplar'ı örnek alabilseydik)

İçkili lokantaların camındaki sözcük de "mayana". Biz Eczahaneyi "Eczane"ye çevirdiğimize göre, "mayana"ya selam durmak gerek.

Osmanlı varlığı, (Belgrad Büyükelçisi Ahmet Acet'in kısıtlı olanaklarla onartıp yenilediği) Damat Ali Paşa Türbesi'nin parmaklıklarına Sırpların her gün yenilerini bağladıkları adak çaputlarında sürüp gidiyor. Hem de Boşnaklar'la ve Karadağlı Arnavutlar'la paylaştıkları yüzlerce Türkçe sözcükle birlikte.