Yıldırım'ı tanıyanlar iştahına ne kadar düşkün olduğunu bilirler. Ama krizden sonra evde kemer sıkma politikası o noktalara gelmiş ki "karım iki gün üst üste aynı yemeği koyuyor önüme" diye anlatıyor:

"Krizden sonra hanıma verdiğim harçlığı artırmadım. Geçinmek için elektrikten tutun aygaza kadar her şeyden tasarrufa gidiyor şimdi. Eskiden daha çok günlük yemek yapılırdı. Bitmezse ertesi gün yenmez, ama mutlaka birilerine verilirdi. Şimdi yemek buzdolabına kalkıyor. Ertesi gün yine aynı yemeği yiyoruz. Üç çocuğum var. İkisi çalışıyor. İstanbul Üniversitesi'nde okuyan oğlum artık okula arabayla gitmiyor. Karşıya vapurla geçiyor. Çünkü verdiğim harçlık benzine bile yetmiyor. Arabasını da bir tek haftasonları kullanıyor. Hanımın kuaför masrafları azaldı. Artık saçını daha çok kendisi yapıyor. Belli kesimin üstündeki insanlar olarak fuzuli masraflarımız vardı. Bilhassa gençlerin harcadıklarının haddi hesabı yoktu. İlle de marka giyeceğiz diyorlardı. Mecbur azalacak. Yerliye döneceğiz. Kurtuluşumuz da buradan gelecek zaten."