Zizan, Rojan, Aşiti, Rezzan, Rojin, Helin... Adları farklı ama yaşadıkları, söyledikleri yıllardır hiç değişmiyor. Onlar Güneydoğulu kadınlar, genç kızlar.

HAKLARI AB İÇİN Mİ İSTİYORUZ?
Moral çıkarmasında kadınlar birbirlerinin gözlerinin içine bakarak konuştular, halay çektiler, saatlerce aynı divanlarda oturup birbirlerini dinlediler. Ve İstanbullu, Ankaralı kadınlar Güneydoğulu kadınlara "Kendiniz için ne istersiniz, neyi değiştirmek istersiniz?" diye sordular.. Güneydoğu'lu kadınlar aynı yanıtı verdiler: "Barış, insan hakları..."

Yıllardır devam eden terör olayları kadınlara çok şey öğretmişti. Adlarını yazmayı bilmiyorlardı ama "İnsan haklarını Avrupa Birliği için mi istiyoruz?" sorusunu sorabiliyorlardı.

TOHUMUNA PARA VERMEDİK!
Doğum kontrol yöntemlerini bilen ancak kullanmak konusunda çok da hevesli olmayan kadınlar çok çocuklu olmakla ilgili soruları geçiştirirken erkekler kendi içlerinde çok netti: "Hem onlara bakamıyorsunuz neden bu kadar çocuk yapıyorsunuz?" diye sorduğumda yanıt "Tohumuna para vermedim. İstediğim kadar yaparım" oluyordu.

DEĞİŞMEYİ İSTİYORLAR

* Pantolon giyene kem göz yok!
İstanbul'dan ve Ankara'dan gelen kadınların tümünün pantolonlu olduğunu görünce kılık kıyafetle ilgili yorum yapmaktan da kaçınmadılar. "Bizim buralarda erkekler pantolon giymiş kadının namusundan kuşkulanırdı ama artık buraya gelen kadınların sayesinde bizim erkekler de değişti" dediler.

* Sevdiğimizle evleniriz
Bundan 5-6 yıl önce evlenirken neredeyse 2.5 - 3 metrelik altın Halep kordonu isteyen kadınlar artık sevdikleri erkeklerle evlenip, iş güç sahibi olabilmek için yöreye gelecek ve onlara eğitim verecek her kuruma açık oldukları mesajını verdiler.

* Biz konuşalım, kocamız okusun
Ayıp olduğunu düşündükleri için fotoğraf vermekten çekinen yaşlı kadınlara genç kızlar, "Bu fotoğrafların altına sizin anlattıklarınız yazılacak. Kocalarınız belki gazetelerden okuyup akıllarını başlarına toplarlar" diye öğüt verdiler.

* Kurtarıcı beklemiyoruz
Genç kızlar göçün yarattığı sorunlar nedeniyle yaşanan uyumsuzlukların başında eğitimsizliğin ve işsizliğin geldiğini anlatırken, "Biz bir kurtarıcı beklemiyoruz. Yalnızca eğitim alıp buralarda çalışıp üretmek istiyoruz.

Elif ERGU