Yasemin Bozkurt, yine ünlülerin eteğinde ne varsa döküyor, ağlamadan çıkan yok. Peki Fedon'da olduğu gibi, özel hayatların ifşa edilmesi çok mu hoş? Bozkurt, 'sorduklarım az bile' diyor

Siz şimdi huzurlu musunuz?
O kadar iç huzurum var ki. Programda ahlaki tartışmalar yapsaydım Türkiye'de yer yerinde oynar. Gelen konuklar hakkında öyle şeyler öğreniyorum ki... Hiç birini programa getirmiyorum. Gazetecilik marifetimi sergileyeceğim diye kırmıyorum. O gücümü kullanmıyorum. Zaman zaman sonradan eleştiriyorum da kendimi. Niye sormadım burada bunu diye. İnsanları o kadar da zorlamak istemiyorum. Ben avcı, onlar av gibi duruyorlar, parçalamaya gerek yok.

Sınırınız ne? Nereye kadar sergileyip dökme hakkını görüyorsunuz?

Aile içi şiddeti göstermiyoruz. Cinsel tercihlere hiç girmiyorum. Ve toplumdaki statüsünü farklı bir yere taşımıyorum. Hiç eklemiyorum. Neyse o. Akıllıysa akıllı çıkar, aptalsa aptal çıkar. Programda kimseyi aklayamam.

Siz kendi programınıza konuk olmak ister miydiniz?

Tabii ki isterdim.

Niye, mazinize mi güveniyorsunuz?

Mazime güvenmiyorum. Bir suç işlemiş değilim ama benim hayatımda da sırlar vardır. Sadece kendime güveniyorum. Programa çıkanların kendine güveni olması lazım.

İnsanın hayatında yüzleşmek istemediği bölümler de vardır.

O zaman programa çıkmayacaklar! Geçmişten korkanlar, kendileriyle yüzleşmekten korkanlar katılmasın. Var öyleleri. Teklif ediyoruz katılamam ben diyor. Sibel Can, Ebru Gündeş, Nükhet Duru, Ferdi Tayfur hayır biz katılamayız dediler. Tamam diyorum. Hakkıdır. Katılamaz.

Neden programınız terapi seansı gibi geçiyor?

Çünkü ben insanları kalplerinden yakalıyorum. Art niyetim yok. Benim çok şey bildiğimi biliyorlar. Bana "kız kardeşim trafik kazasında öldü" diyor, bir araştırıyorum, kötü yola düştüğü için babası öldürmüş aslında. Ben bunu biliyorum, buna rağmen geldi ama ben bunu ortaya dökmedim! Bir program için ailenin yarasını kaşıyamam. İşte ahlak budur!

Evet ama neden bu kadar meraklılar anlatmaya?

Meraklı değiller ama onlar da şunu keşfettiler; seyirci bu işi sevdi! Korksalar da, çekinseler de geliyorlar. Gülben Ergen daha çok sevildi. "Ne kadar acılar çekmiş" dendi.

Bu sürekli ağlama durumu nedir?

Kaybettiklerine üzülüyorlar. Kavuşamadıkları aşklarına üzülüyorlar. Yitirdikleri dostlarına üzülüyorlar.

Siz de ağlasınlar diye elinizden geleni yapıyorsunuz...

Biz bu programı Hollywood filmi gibi hazırlıyoruz. Kahkaha, gözyaşı, aşk ve ihanet! Senaryo yazıyoruz ve senaryoyu aynı Amerikan filmi gibi kurguluyoruz. Her şey hesaplı. Şu kadar dakika neşe, şu kadar dakika şaşkınlık, ve şu kadar dakika da hüzün. Profesyonel bir çalışma. Ama etik kuralları içinde. Amerika'da cinayet işlendi böyle bir program yüzünden. Ünlü işadamı eskiden gay'miş, gençliğindeki gay sevgilisini getirdiler. Benim itibarımı yok ettin diye programdan sonra adam onu öldürdü. Bizimki süzdürülmüş Hollywood.

Seyirci niye ağlayan star görmeye düşkün?

İnsanlar yalnız olmadıklarını anlıyorlar. Bir seyirci şunu dedi: "Her pazar programın karışısına bir şişe rakıyla geçiyorum, onlar ağlıyor ben ağlıyorum, içiyorum, rahatlıyorum." Evet şimdi onlar star, zengin ama zamanında acılar çekmiş! Bir dilim ekmek bulamadığı için bayılan Özcan Deniz, bebek bezi için nikah yüzüğünü satan Yeşim Salkım...

Ama program sonunda onlar limuzinlerine binip gidiyorlar, bizimkiler hâlâ gecekonduda!

Evet ama biz de bir gün öyle olabiliriz diyorlar. Ekrandan hayal pazarlıyoruz yani.

MUTLU TÖNBEKİCİ