Aslında bu yazıyı Washington'dan döner dönmez yazmalıydım. Ama araya başka olaylar girdi.. Demek bugüneymiş..
Amerika'dan dönerken her zaman yaptığımızı yapıp, bir dolu yeni kitap taşıdık Türkiye'ye.. Kitap cenneti olan bir ülkeden gelirken alınacak belki de tek şey bu kitaplar..
İstanbul'a döner dönmez de okumaya başladık.. Aldığımız kitaplar şunlar:
Tom Clancy: The Bear And The Dragon..
Christopher Andrew-Vasili Mitrokhin: The Sword And Shield-Mitrokhin Archives..
Piers Brandon: The Dark Valley-Panorama Of The 1930's..
Gary Zukov: The Seat Of The Soul..
Anthony Summers: The Arrogance Of Power-The Secret World Of Richard Nixon..
Alan Sheriden: Andre Gide- A Life In The Present..
Boris Yeltsin: Midnight Diaries..
Sonra bazı yayınlar...
Alan Makovsky'nin tavsiyesi üzerine, Wilfried Buchte'nın "Who Rules Iran- The Structure of Power in the Islamic Republic.."
Jinsa'dan aldığımız "Countering the Missile Threat-International Military Strategies.."
Ebediyattan siyasete, romandan askeri stratejiler alanına kadar geniş bir yelpaze bunlar..
Okumaya, Yeltsin'in anılarını anlattığı kitabı ile başladık.. Rusya'nın eski lideri, hem kendisini, hem ilişkilerini, hem sistemi ve hem de ülkenin yeni lideri Putin'i anlatıyor..
Özellikle dış politika ile ilgilenen herkesin okuması gereken bir yapıt..
Diğerlerini de zaman zaman karıştırıyoruz.. Karşımıza Türkiye ile ilgili bölümler çıkıyor.. Onlara da değineceğiz ilerde..
Washington'da, Georgetown girişindeki Barnes and Noble isimli kitapçıda saatler geçirdim.. İçersi tıklım tıklım.. İsteyen istediği kitabı, kahvesini içerken yudumluyor.. Beğenirse çıkışta alacak o kitabı.. O tıklım tıklım üç katlı dükkanda çıt çıkmıyor..
İnsanlar okuyor..
İnsanlar dünyanın her yerinde okuyor..
Peki bizde?
Eğer Batı'daki ölçülere vurursanız, biz okumuyoruz...
Hem de hiç okumuyoruz..
Bırakın kitap okumayı, nüfusumuza bakarsak, gazete bile okumuyoruz..
Okumadığımız için de, dünyadan haberimiz olmuyor..
Dünyadan haberimiz olmadığı için de, kendimizi dünyanın merkezi sanıyoruz..
Matbaayı yıllarca yasaklayan,
Descartes'ın, o da ancak 300 yıl sonra dilimize çevrilmesine izin veren, geçmişin yasakçı, korkak zihniyeti yüzünden, okuma alışkanlığı kazanamadık belki de..
Hazreti İsa'nın öldürüldüğünü yeni öğrenen Yeniçeri gibiyiz..
Yolda şöyle bir bakın.. Otobüste, trende, metroda, tramvayda, vapurda, dolmuşta kaç kişinin elinde bir kitap veya gazete var?
Sayın bakalım.. İki elinizin parmakları kadar çıkacak mı sayı? Hayır çıkmayacak..
Çünkü böyle bir kültürümüz yok,
hiç olmadı,
ve bundan böyle de hiç olmayacak..
Tabii çok üzülüyoruz bunlara.. Ama gerçeklerden kaçarak hiçbir yere varmamız mümkün değil..
Bırakın karşısındakine, kendisine dahi gerçekleri söyleyemeyen, gerçekleri konuşmaktan korkan bir toplumuz.. Ondan sonra, 21'inci yüzyıl bizim asrımız olacakmış..
Kimse kendini aldatmasın...
