Ortadoğulu Ege!

Birkaç gün Ege kıyılarına gidelim dedik. Ege ne demek: Mavi gökyüzü, şarap rengi deniz, zeytinyağı, kekik, fesleğen ve zeybek müziği değil mi?

İyonya, Roma, Osmanlı ve Cumhuriyet Ege'si böyle.

Ama şimdi Ege kılık değiştiriyor.

Mezopotamya'nın bir parçası haline geliyor.

Sanki ortadoğuda bir bölge.

***

Kaldığımız sakin, alçakgönüllü köyün karşı kıyısında bir otel açılışı yapılıyormuş.

Ses yükselticilerinin son sınırına kadar zorlandığı bir müzik, bizim kıyıda yankılanıyor ve kulaklarımızda davul çalıyor.

Müziğin Ege ile en ufak bir ilişkisi yok.

Güneydoğu müziği ve arabesk.

İnce sesli erkeklerin feryatları gökyüzünü dolduruyor.

Çöllerde yankılandığı zaman, yerine yakışacağını düşündüğünüz bir müzik tarzı Ege'nin sularını bulandırıyor.

Sabahın ikisine kadar sürüyor bu Ortadoğu şöleni.

Kuzular çevriliyor, acılı kebaplar yufka ekmeklerine sarılıyor ve ah vah eden müzik çılgınca yükselerek çıplak Ege gecesine saldırıyor.

Gürültüden dolayı şikayet edenlere ise deniliyor ki: "Vali bey de içerde!"

Bunları duyunca düşünüyorsunuz:

İnsan Ege kıyılarına niye gelir?

Niye deniz kıyısında otel açar?

O kültüre, o yaşam biçimine, o tarihe ve o estetik uyuma saygı duymadıktan sonra Ege'de ne yapar insan?

***

İspanya'dan Yunanistan'a kadar uzanıyor Akdeniz ve ne yazık ki bizim kıyılarda bitiyor artık.

Süratle Akdeniz uygarlığından kopuyoruz.

Yunan adaları Ege'nin doğasına uygun müziği, yemeği, dansı, bir Dionisos şöleni gibi yüceltirken, biz bu bölgeye Ortadoğu damgamızı vuruyoruz.

Teknelere yanaşan sandallarda karayağız Anadolu çocukları oğlak kebabı isteyip istemediğinizi soruyor.

Takıp takıştırmış, sürüp sürüştürmüş "Türk sosyetesi", Ege kıyılarında göbek dansına teslim olmuş Beyrut geceleri yaşatmaya çalışıyor.

Ve denizi çöle çevirme gayretine aralıksız devam ediyor.

Bir Ege türküsü duymaya hasret kaldığınız bir Ege burası artık.

Zeytinyağı, kekik ve fesleğen kokularının zor duyulduğu bir Ege.

Ne yazık ki böyle!