Çıtçıtım mazi, yerleri kazı..

Aşık "Bana kara diyen dilber, kahve de kara değil mi?" diye sormuş.. Birgün biri çıkar "Devlet geleneğinde büyüklere saygı" diyen Bakan'a "Senin partinin kurucusu olan şahsiyet de büyüklerine asi olmamış mıydı?" diye sorar..

Sağlık Bakanı Osman Durmuş ki; Leman'dı, Öküz Dergisi'ydi, Hıbır'dı gibi bazı mizah dergilerinin hınzır çalışanları onu başka türlü tarif ediyor.. Karikatüristler tasvirini çizdiklerinde soyadının önüne bir de (K) harfi katıp, (K.Durmuş) olarak takdim ediyorlar..

Bu ihtiyaç nereden çıktı bilmem ama televizyon haberlerinin ortasına pat diye düştüğünde "mizahi soyadında" bir harfin daha eksik olduğunu idrak ettim..

***

Benden yer, mekân tarifi beklemeyin.. Televizyondan gördüğümü söylüyorum.. Belki de sıcaktan kavrulmuş gündemimizde haberleri dahi çıkmıştır..

Bakan Bey hastaneye gelmiş.. Hiç ihtiyaç olmadığı halde Başhekim'in odasına girmiş.. Adam bir saat evvel posta marifetiyle eline ulaşan tayin kağıdını incelerken karşısında bakanı görmüş..

Doktor hâlâ şokta olduğundan ne yapacağını bilememiş..

Bakan karşılaması..

Bakan Durmuş ise onun sarılıp boynuna sarılmasını ummuyor ama en azından yerlere kadar eğilip "devlet geleneğimize uygun" bir temenna çakmasını bekliyor..

Çakmazsa baş selamı vermek icap edecek..

Ayağa kalkıp esas duruş göstermek de var.. O biraz askeri kaçacağından Doktor Bey'in ellerini önden göbeğin üzerine kavuşturup, dikilmesi daha da iyi..

Önümdeki çayı karıştırırken kaçırmışım..

Artık Doktor Bey elini kavuşturmakta mı gecikti yoksa Bakan Bey arkasını döndüğünde dilini mi çıkardı bilemiyorum.. O sırada çaya şeker attım mı atmadım mı onun derdindeydim..

Bakan Bey'in dellendiğini gördüm..

Durup durup Doktor Bey'e "Devletin bakanı böyle mi karşılanır?" diye bağırıyor, sonra görüntüleri tespit eden kameramanlara da "Türk devlet geleneğinde böyle bir şey yoktur.." diye açıklama yapıyordu..

Yapmakta haklı.. Kameraman milleti çalışırken konuşmaz ama iş bittikten sonra olan bitenin dedikodusunu yapar.. İhtimal ki Bakan Bey için "Sıcaktan kafayı sıyırdı, bunalım geçirdi.." şeklinde konuşacaklardı..

Mütebbir bir devlet adamı olan Osman Bey "Türk devlet geleneğinde büyüklere saygı" faslını açarak bu söylentilerin yolunu kesmek istedi..

***

Benim takıldığım yer de tam burası.. "Türk devlet geleneğinde büyüklere saygı.." faslı..

Bizdeki siyasetçiler sıkıldıkça bu bahsi açıp üste çıkmaya çalışırlar lakin devlet geleneğimizde böyle birşey yoktur.. Hatta devletler geleneğimizde de yoktur..

Tam tersine Orhun Kitabeleri'nin dikildiği tarihten bu yana olanları oturup inceleyin; geçmişimiz hep devlet büyüklerine saygısızlık ile doludur..

Koca bir imparatorluk kurup Asya Kıtası'nın tamamını kontrolünde tutan Cengiz Han'ın hasmı Camoka, bizim Türk filmlerinin rahmetli Danyal Topatan'ı tarafından oynanmış bir tip değildi..

Camoka'yı Danyal Topatan'ın şahsında perdeye aktaran sinemacılar Suat Yalaz'ın tiplemesinden ilham almamışlardı.. Camoka da Cengiz kadar büyük bir komutandı..

Birbirlerine karşılıklı saygıları olmadığından gırtlak gırtlağa geldiler..

Osmanlı'da büyüklere saygı yoktu, korku vardı.. Korkusunu yenebilen de büyüğünü tepeleyip tahta geçerdi.. Temsil Yavuz Sultan Selim, hem iki ağabeyini saf dışı bıraktı hem de Padişah İkinci Beyazıt'ı zorla tahttan indirdi..

Üstelik indirdiği padişah sadece devlet büyüğü değil aynı zamanda aile büyüğü yani babasıydı.. Tahttan indirip İstanbul dışına sürgün ettiğinde fikir değiştirdiği, daha fazla saygısızlık etmemek için bir de zehirlediği yazılır..

Devr-i cumhuriyet..

Osmanlı'dan kimi sayayım ki? Her birinin sicilinde büyüklere saygı konusunda birden fazla vukuat var..

Ya devr-i cumhuriyet? Veya ondan öncesi?

İttihatçıların ara dönemini saymıyorum.. Binbaşı Enver'in kendini devlet büyüğü sayıp; yaşça ve rütbece kendinden ileri kim varsa ezip geçmesi, devletle birlikte o kadroları da perişan etmesini Şevket Süreyya koca koca kitaplarda anlata anlata bitiremedi..

Şevket Süreyya rahmetli oldu, Cemal Kutay devam etti.. Hâlâ da hikâyelerin sonu gelmiyor..

Orayı atlayıp cumhuriyet dönemine bakalım.. Demokratların bir devlet büyüğümüz olan İsmet Paşa'yı "bunadı" ilan etmesinden sonra geçen yıllar "saygı" açısından tam bir fetret devridir..

Önce "Albaylar ihtilali"ni gördük.. Devlet büyüklerinden bir genelkurmay başkanını tomson makinalı tabancası ile ite kaka götüren teğmenleri seyrettik.. Ardından sicilini beğenmeyen subayların sonu gelmeyen isyanlarını..

Son kırk yılımızın en az otuz yılı, devlet büyüklerine asi olan devlet küçüklerinin yarattığı gerilimle geçti.. Zaman zaman devlet küçükleri kazandı, zaman zaman da devlet büyükleri..

Kimse çıkıp da Osman Bey misali "Devlet büyüklerine saygı geleneği" gibi bir gerekçeye sarılmadı..

***

Ben burada Osman Bey'i çileden çıkaran Doktor Bey'e iki çift laf söylemek isterim.. Yaşından başından çıkardığıma göre daha meslek hayatının ortasında.. Önüne nice Sağlık Bakanları çıkacak..

Eğer böyle bir sorunla karşılaşmak istemiyorlarsa tedbirini şimdiden alsınlar..

Hastanelerimizde çok şükür yeterince hemşiremiz var.. Erkek sağlık personeli de..

Erkeklerin yeteneklileri bir yana ayırılır.. Onlardan bir oyun ekibi kurulup mesela Ata Barı öğretilir.. Hemşirelerden kurulacak ekibe de çayda çıra talim ettirilir..

Hastaneye bir bakan veya devlet büyüğü türünden bir devlet büyüğü geldiğinde önce erkek personel, zat-ı devletlerini Ata Barı oynayarak karşılar.. Ardından binanın denetimine geçildiğinde Başhekim misafirin iki adım arkasına geçer..

Konuk bakan ilerler.. Önünde ikişer sıra olmuş hemşireler "çayda çıra" oynayarak yol gösterir..

Bir daha da böyle kriz çıkmaz..