SONUN BAŞLANGICI
Çabucak geçti yıllar. İlaçlarını düzenli alıyor, nöbet halinde gelen astım krizlerini yaratabilecek ortamlardan kaçınıyordu. Okulu bitirdikten sonra bir ilaç firmasında çalışmaya başladı. İşini seviyordu. Kısa bir süre sonra da evlendi. Doktorların uyarılarına rağmen bir de bebek doğurdu.

Mutlu bir aileydiler. Ta ki o güne kadar. Bir gün cep telefonu çaldı. "Hayırdır" diye düşündü ekrana düşen numarayı görünce. Ailesinin telefonuydu ekrana düşen. Hisleri onu yanıltmamıştı. Kötü haberdi ulaşan.

Ağabeyi Şenol'u soruyorlardı ona. İki gündür haber alamıyorlardı. Çocukluğundan beri onu koruyup kollayan, başı sıkıldığında ona destek olan ağabeyi Şenol kaybolmuştu.

Sonrası cehennem gibiydi. Tam 9 gün boyunca aradılar Şenol'u. Bir grup Büyükçekmece'nin altını üstüne getirirken, balık adamlar gölün çamurlu sularını taradılar günler boyunca.

Her gün yeni bir krizle sarsıldı genç kadının narin bedeni. Ağabeyinin cesedi bulunduğunda hastalığı doruk noktasına varmış, Nagihan iyice zayıflayıp tanınmaz hale gelmişti.

VASİYET ETMİŞTİ
İki yıl böyle geçti. Nagihan bir daha hiç toparlayamadı kendini. Hastalığı artık ilaçlarla zaptedilemez hale gelmişti.

Ve nihayet geçtiğimiz hafta astım nöbeti beraberinde kalp krizini de getirdi. Durumunun çok ciddi olduğu anlaşılınca Amerikan Hastanesi'ne nakledildi. Ancak burada gelen ikinci krizle beyin ölümü gerçekleşti hastanın. Ailesine iletildi durumu. Nagihan'ın vasiyeti vardı. Ölümün onu çok genç yaşta yakalayacağını biliyormuşçasına vasiyet etmişti. Tüm organları bağışlanacaktı.

Hemen İstanbul Tıp Fakültesi Hastanesi'nde bulunan organ bağış merkezi haberdar edildi. Nagihan büyük bir özenle Çapa'ya nakledildi sonra. 28 yaşındaki Nagihan Adanır'ın vasiyeti gereği, henüz sağlam olan 6 organı nakledilecekti.

Tam iki gün boyunca testler yapıldı. Ve Nagihan'ın bir daha yaşama dönemeyeceğine kesin karar verildikten sonra organları birer birer alınıp muhtaç olanlara, o organlarla yeniden hayat bulacak olan hastalara nakledildi. Nagihan iyi biliyordu. Bir şekilde bir yeri eksik ya da sorunlu yaşamanın ne demek olduğunu iyi biliyordu. Onun için daha genç yaşında vasiyet etmişti. En azından birkaç insan daha onun sayesinde bundan sonraki yaşamını sorunsuz sürdürebilsin, onun hiç tadamadığı o duyguyu tadabilsin diye.

ÜNAL AKDEMİR