Güle, güle Demirel
Süleyman Demirel bugün "Çankaya'dan iniyor... İnişin öncesinde dün bir basın toplantısı yaptı...
Buna "hesap verme toplantısı" da diyebiliriz.
Hesaplaşmaya "1965'ten" başladı.
"Başbakan olduğu" tarihten...
Ve noktayı "yarına" ipucu sayılabilecek bir cümleyle koydu:
- ...... her zaman milletimin emrinde ve hizmetinde olacağım.
Zaten "bunca yılın Demirel'inin" boş durması...
Evde oturması düşünülemez.
***
Demirel "milat olarak" 1965'i aldı ama...
Süleyman Bey'i iyi tanımak için, onun "siyasetçi kimliğinin öncesine" bakmak gerekir.
Özellikle de "1950-1960 arasındaki" Demirel'e.
Proje denilince gözleri parlayan...
Başbakan Menderes'e proje anlatmak için sabırsızlanan...
"30 yaşında Genel Müdür olan" Demirel'i tanımadan, siyasetçi Demirel'i anlamak zor.
***
Süleyman Bey için "bir başka milat" da, 1984'te...
Ankara-Büyük Sinema'da yapılan büyük kongre.
O kongrede yaptığı konuşma.
"AP Genel Başkanlığı'na neden adaylığımı koyuyorum" diye başlayan konuşmanın "özü" şu:
- ...... Türk halkına hizmet arzı...
***
Kongre 27 Kasım 1964'te oldu.
Ve "Meclis dışındaki Demirel", Meclis'teki muhalefeti örgütleyerek...
78 gün sonra... Başbakan İsmet İnönü'yü düşürdü... (13 Şubat 1965)
"Neden düşürdünüz"ü ise...
Şöyle yanıtladı:
- Sayın İnönü, "yüzde 38 oyla" Başbakanlık yapıyor...
Yüzde 38 ile milletin kaderine hükmedilir mi?
Ve aynı yıl yapılan seçimde (10 Ekim 1965) tek başına iktidardaydı.
"Yüzde 53" oyla...
Bugün yüzde 53'ten bahsetmek için "birkaç partinin oyunu alt alta yazıp, toplamak gerekiyor."
***
"1965'ten sonrası" malum...
Aşık Veysel'in dediği gibi:
"Kimine at vermiş, estirir gezer,
Kimine aşk vermiş, coşturur gezer."
Demirel de bazen Kırat'a bindi koştu.
Bazen Fırat'a gitti, coştu.
"Seveni" oldu, "kızanı" oldu.
Bakanlar Kurulu toplantısından sonra, makam odasına geçerken, bir saldırganın yumruğu ile yere yıkıldığı gün oldu.
Alkışı da "dolu dolu" gördü, "ihaneti de."
Ve "en büyük rütbeye" erişti:
"Baba" oldu.
***
Demirel'in dünkü basın toplantısı Pir Sultan Abdal'ın şiirini hatırlatıyor:
"Geldim, gider oldum illerinize,
Dostlar bizi safa ile gönderin."
Bugün "alkışla... Törenle... Safa ile" gönderilecek...
Güle, güle Demirel.
