İLGİYE İHTİYACI VARDI
Sonra annesi Vildan Zeybek, Kağıthane'de lokantacılık yapan Yusuf Dertsiz ile imam nikahı kıyıp evlendi. Artık evde bir yabancı adam vardı, her akşam. İbrahim'e kızan, onu sevmeyen ve sürekli azarlayan bir adam yani "üvey baba." Artık, İbrahim için her yeni gün, yeni bir korkuydu.

Annesi, Yusuf Dertsiz'den hamile kalıp bir çocuk doğrunca iyice büyüdü İbrahim'in dertleri. Artık evin çocuğu değildi o, evin yüküydü sanki. İstenmiyor, horlanıyordu. Gün geçmiyordu ki, "ayıbı" yüzüne vurulmasın.

Ama İbrahim önüne geçemiyordu içinde bulunduğu durumun. Ne de olsa o bir çocuktu, hem de tedaviye ihtiyacı olan, sevgiye ve ilgiye ihtiyacı olan bir çocuk. Bunların hiçbiri olmadığı için çaresizdi. Sorun büyüdükçe "cezası" da büyüyordu.

İbrahim, ıslak yatağının bedelini ilk günlerde azarla, sonra dayakla, ardından da işkenceyle ödemeye başladı. "Üvey babası", bir gün, "Ben bu işi çözerim" diyerek bir sigara yaktı. Küçük çocuk, korkuyla bekliyordu ne olacağını. Az sonra başına gelenler ise korkunçtu.

TEYZESİ SAHİP ÇIKTI
Üvey babası, onu tedavi etmek için işkence yolunu seçmişti. Günler boyunca izmaritler söndürüldü ayaklarında, cinsel organında. Artık küçük çocuk yara bere içindeydi, acı çekiyordu. Ne yürüyebiliyor, ne konuşabiliyordu. Ardından, öz annesi ile üvey babası onu kapının önüne koyuverdiler. Gidemediği için okuldan da atıldı en sonunda...

Tam, "Artık öleceğim" dediği anda ise teyzesi Vicdan Estenli, sahip çıktı Küçük İbrahim'e. Birlikte karakola giderek, ona bu işkenceleri yapan ailesinden şikayetçi oldular. Şimdi İbrahim'in yaraları iyileşiyor. Unuttuğu gülümseme yeniden yerleşiyor yüzüne. Acının izlerini silmeye çalışarak...

MUTLU BOZDAĞ